Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

Air New Zealand: Ραντεβού στο αέρα

Air New Zealand matchmaking

Κάποιοι θα νομίζουν πως τους κάνουμε διαφήμιση αλλά μάλλον το τμήμα marketing της εταιρίας έχει πάρει φωτιά. Μετά από το πολύ καλό διαφημιστικό με τους γυμνούς υπαλλήλους, η εταιρεία λανσάρει μια νέα υπηρεσία με σκοπό να βρει ταίρι στους μοναχικούς επιβάτες.

Όσοι επιβάτες το επιθυμούν, μπορούν να γραφτούν στο site www.thematchmakingflight.com, να δημιουργήσουν το προσωπικό τους προφίλ και να έρθουν σε επαφή με τους υπόλοιπους ενδιαφερόμενους. Έχοντας έτσι μια πρώτη διαδικτυακή γνωριμία, θα πραγματοποιήσουν το πρώτο τους ραντεβού στον αέρα, κατά τη διάρκεια της ολονύκτιας πτήσης.

Η πρώτη τέτοιου είδους πτήση θα γίνει από το Λος Άντζελες των ΗΠΑ στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας στις 13 Οκτωβρίου, η τιμή των εισιτηρίων ανέρχεται στα $780 και περιλαμβάνει πάρτυ πριν την πτήση και χορό μετά. Μέχρι στιγμής έχουν δηλώσει συμμετοχή 171 άτομα, άντρες και γυναίκες κυρίως από Αμερική και Νέα Ζηλανδία.

Το ερώτημα τώρα είναι το εξής. Αν η επιλογή που θα κάνεις διαδικτυακά αποδειχθεί ατυχής και το ραντεβού πάει κατά διαόλου, τι δικαιολογία μπορείς να βρεις μέσα σε ένα αεροπλάνο για να εξαφανιστείς; Κάτι μου λέει πως θα πρέπει να το υπομείνεις για 13 ώρες, όσο δηλαδή κρατάει η πτήση!
Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Air New Zealand: Δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε



Με το πρωτότυπο αυτό διαφημιστικό σποτάκι, οι αερογραμμές της Νέας Ζηλανδίας θέλουν να πουν πως στις τιμές τους δεν υπάρχουν κρυφές χρεώσεις από αυτές που συνηθίζουν οι αεροπορικές εταιρίες.

Για όσους δεν το πρόσεξαν με την πρώτη, ξαναδείτε το βιντεάκι και προσέξτε την ενδυμασία των υπαλλήλων της αεροπορικής εταιρίας. Τα ρούχα που φαίνεται να φοράνε δεν είναι παρά ζωγραφιστά. Μάλιστα στο διαφημιστικό δεν εμφανίζονται ηθοποιοί αλλά πραγματικοί υπάλληλοι, ανάμεσα τους και ο CEO της εταιρίας.

Φυσικά οι δημιουργοί του διαφημιστικού φρόντισαν να καλύψουν διάφορους τρόπους τα επίμαχα σημεία των πρωταγωνιστών και το αποτέλεσμα όχι μόνο να μην προκαλεί αλλά να είναι και χιουμοριστικό. Προσέξτε τις εκφράσεις στα πρόσωπα των ταξιδιωτών στην όψη των γυμνών υπαλλήλων καθώς και το σχόλιο που κάνει η κυριούλα στο τέλος του σποτ προς τη φίλη της!

Προσωπικό soundtrack σε 9μηνο ταξίδι στην ΝΑ Ασία

Έχω ένα μικρό και ταπεινό mp3 player, χωρητικότητας μόλις 1GB που όμως με έχει βγάλει ασπροπρόσωπο εδώ και 3 χρόνια. Είναι μικροσκοπικό και έτσι με βολεύει πολύ και δεν σκέφτομαι να το αντικαταστήσω μέχρι να τα φτύσει. Αν και είναι πολύ βολικό για μέσα στην πόλη και για μικρά ταξίδια, όταν ήρθε η ώρα να το πάρω μαζί μου σε μεγάλο (πολύμηνο) ταξίδι προβληματίστηκα για το τι να πρωτοβάλω. Μετά από ώριμη σκέψη (=το βράδυ πριν το ταξίδι κατά τις 3 το πρωί, μέσα στον πανικό, μαζί με άλλα 100 πράγματα που είχα αφήσει για τελευταία στιγμή) αποφάσισα τα 20-25 album που χωράνε να είναι δείγματα από τα διάφορα είδη μουσικής που ακούω, κάθε ένα για διαφορετική ώρα και mood. Έτσι και έκανα.

Τους πρώτους 3 μήνες του ταξιδιού μου δεν είχα πρόβλημα. Έτσι κι αλλιώς σπάνια άκουγα μουσική (πράγμα σπάνιο για μένα). Προτιμούσα να έχω όλες τις αισθήσεις μου στραμμένες στις πρωτόγνωρες καταστάσεις που συναντούσα καθημερινά. Τα ακουστικά όχι μόνο σε απομονώνουν από το περιβάλλον αλλά σε κάνουν να φαίνεσαι απρόθυμος για επικοινωνία, κανείς δεν θα έρθει να σου μιλήσει όταν φοράς ακουστικά.

Όταν ξεκίνησα να ακούω μουσική περισσότερο, κυρίως στα λεωφορεία όταν δεν είχα παρέα και στο κρεββάτι πριν κοιμηθώ, άρχισα να βαριέμαι τη μουσική που είχα μαζί μου. Δεν είχα προνοήσει να πάρω από το σπίτι ένα dvd γεμάτο με μουσικές για να αλλάζω που και που το περιεχόμενο του mp3 player. Έτσι άρχισα να ψάχνω μουσική από αλλού. Αντάλλαξα κάποια albums με άλλους ταξιδιώτες, βρήκα και κάποιους καλούς δίσκους στο pc ενός hostel στην Κίνα και κάπως ανανεώθηκα.

Κάπου στην πορεία όμως μου συνέβη κάτι περίεργο. Δεν ξέρω αν έχει σχέση το γεγονός ότι είχα να συναντήσω Έλληνα και να μιλήσω ελληνικά για μήνες ή ίσως ότι είχα αρχίσει να νοσταλγώ κάπως την Ελλάδα άλλα άρχισε να μου λείπει η ελληνική μουσική. Ελληνική μουσική δεν εννοώ βέβαια τα λαϊκά (που είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό και τα οποία δεν αντέχω έτσι κι αλλιώς), εννοώ διάφορες μουσικές που μου αρέσουν με ελληνικό στίχο.

Από κάποιο σημείο και μετά, όπου έβρισκα γρήγορο internet, κατέβαζα και έναν αγαπημένο δίσκο τον οποίο και άκουγα για καμιά βδομάδα μέχρι που τον βαριόμουνα και έψαχνα για άλλο. Στο τέλος οι μισοί δίσκοι στο player ήταν ελληνόφωνοι!

Ελάχιστα ήταν τα album που άντεξαν από την αρχή έως το τέλος του ταξιδιού. 9 μήνες είναι αυτοί. Αν και τα μουσικά μου γούστα δεν έχουν καμία σημασία, για όσους ενδιαφέρονται αυτά ήταν: ένα live των Mano Negra, ένα δικό μου best of του Τζίμη Πανούση, το cd της post rock μπάντας Daturah και ένας ταξιδιάρικος και "ανεβαστικός" δίσκος των Infected Mushroom.
Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Μας πήρε το μαράζι και άρχισε η γκρίνια

Τι έλεγα; Α ναι, για την καλύτερη δουλειά του κόσμου την οποία πήρε ένας Βρετανός.
(Προσοχή, ακολουθεί γκρίνια!)

Με το που ανακοινώθηκε λοιπόν ότι δόθηκε η δουλειά, φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι στο διαδίκτυο άρχισαν τα (α) Τον κωλόφαρδο. Γιατί αυτός και όχι εγώ;, ακολουθούμενα από το γνωστό τροπάρι (β) αυτό θέλω να κάνω και'γω, να τα παρατήσω όλα και να φύγω. Ας τα πιάσουμε ξεχωριστά:

α) Τον κωλόφαρδο. Γιατί αυτός και όχι εγώ;
Και αναρωτιέμαι, γιατί κωλόφαρδος ο άνθρωπος; Ανακοινώθηκε μια θέση, έκανε αίτηση και τελικά τον πήραν. Εσύ (και εγώ) που ήθελες να είσαι στη θέση του έκανες αίτηση; Έβαλες τα δυνατά σου να γράψεις ένα γράμμα για να τους εντυπωσιάσεις; Έφτιαξες το πιο ευφάνταστο βιντεάκι (που ζητούσαν) ώστε να σε φέρει πιο κοντά στη θέση; Έκανες τίποτα από όλα αυτά ή απλά καθόσουν και ονειροπολούσες τι καλά που θα ήταν να έπαιρναν εσένα; Έγινα σαφής; Περνάω στο δεύτερο.

β) Αυτό θέλω να κάνω και'γω, να τα παρατήσω όλα και να φύγω
Η απάντησή μου είναι.. αυτά μας τα'παν κι άλλοι. Και εξηγούμαι:

Άνοιξη 2007: Είναι δεν είναι 2 βδομάδες που έχω επιστρέψει από πολύμηνο ταξίδι στην Ασία και είμαι ακόμη φρικαρισμένος με την Αθήνα και γενικά τη "δύση".
Είμαι στην ουρά της τράπεζας και τυχαίνει να στέκομαι μπροστά στο γραφείο του διευθυντή (νέος, γύρω στα 35-40 περίπου). Πίσω μου τυχαίνει (ξανά) να περιμένει κάποιος φίλος/γνωστός του διευθυντή ο οποίος μόλις τον βλέπει βγαίνει έξω και πιάνουν την κουβέντα:
[...] διευθ: Διακοπές που θα πας;
πελ: Στην Παρο για 2 βδομάδες.
διευθ: Τι ωραία! Έτσι μου'ρχετε να τα παρατήσω όλα και να πάω σε ένα νησί και να σερβίρω καφέδες, να μη με νοιάζει τίποτα [...]

Και σκέφτομαι εγώ από μέσα μου: Αυτά μας τα'παν κι άλλοι.
Σε πιστέψαμε πως σκέφτεσαι έστω και λίγο σοβαρά να παρατήσεις το διευθυντιλίκι, τον καλό σου το μισθό, να χάσεις το αυτοκίνητο και το διαμέρισμα που λογικά ακόμη χρωστάς, τα φιρμάτα πουκάμισα σου και τα σαββατόβραδα στα μπουζούκια για να πας να σερβίρεις καφέ σε ένα νησί, να παίρνεις 600 ευρώ, να είσαι ανασφάλιστος και να πρέπει να υπομένεις και την κάθε παραξενιά του αφεντικού και του πελάτη.

Ναι είναι πολύ εύκολο να πεις: Θα τα βροντήξω όλα και θα σηκωθώ να φύγω ή δεν με νοιάζει, ψαράς να γίνω να έχω να τρώω και μια καλύβα να κοιμάμαι και μου φτάνει. Όλοι μας τα λέμε κατά καιρούς, ποιος έχει όμως τα κότσια να το κάνει;

Συγνώμη αν γίνομαι κυνικός και ίσως στεναχωρώ κάποιους αλλά μην νομίζετε πως βγάζω και τον εαυτό μου απέξω. Όταν καταφέρουμε να πετάξουμε από πάνω τη νοοτροπία του να γίνω, να φτιαχτώ, να πετύχω, να πάρω καλό αμάξι και να είμαι κάποιος, τότε θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε και τα όνειρα μας. Έως τότε θα είμαστε εδώ και θα ζηλεύουμε τον δίπλα μας, θα αναρωτιόμαστε γιατί αυτός και όχι εγώ; θα λέμε μεγάλες κουβέντες που δεν θα πραγματοποιούμε... και θα γκρινιάζουμε ασταμάτητα, όπως κάνω εγώ τώρα...
Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Καλύφθηκε η θέση για την καλύτερη δουλειά του κόσμου

Ben Southall, νικητής της καλύτερης δουλειάς του κόσμου Φαντάζομαι τα μάθατε, η θέση για την καλύτερη δουλειά του κόσμου καλύφθηκε, μήνες μετά την ανακοίνωσή της, από τον Βρετανό Ben Southall.

Δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος που να μην είχε ακούσει για αυτή την ιστορία η οποία στήθηκε όχι φυσικά επειδή το νησάκι χρειαζόταν επιστάτη αλλά για διαφημιστικούς λόγους, ώστε να τονωθεί το τουριστικό ενδιαφέρον για την Αυστραλία. Δεν ξέρω αν οι τουρίστες στην Αυστραλία θα αυξηθούν φέτος, πάντως κατάφεραν να κάνουν όλο τον κόσμο να μιλάει για αυτό και να ονειροπολεί. Από αυτή την άποψη ήταν σίγουρα τεράστια επιτυχία.

Για τους επόμενους 6 μήνες λοιπόν, ο Βρετανός θα μένει στο τροπικό νησάκι Hamilton ανοιχτά της Αυστραλίας, θα κάνει βόλτες, θα πηγαίνει για κολύμπι, θα ταϊζει τα ψάρια και θα εξιστορεί τις εμπειρίες του στο blog του νησιού. Και σαν να μην ήταν αρκετό αυτό, στο τέλος θα πληρωθεί και για τις υπηρεσίες του 75.000 ευρώ. Χάλια μαύρα δηλαδή. Κωλοδουλειά αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει.

Γιατί τα γράφω λοιπόν όλα αυτά; Αλλού θέλω να καταλήξω αλλά θα το κάνω σε επόμενο post...
Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Τα πιο φωτογραφημένα μέρη του κόσμου

Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Cornell σε μια προσπάθεια να καταγράψουν τα πιο φωτογραφημένα μέρη του κόσμου, ανέλυσαν 35 εκατομμύρια φωτογραφίες, της μεγαλύτερης ιστοσελίδας φιλοξενίας φωτογραφιών flickr, από 300.000 φωτογράφους. Τα αποτελέσματα τις έρευνας είναι τα εξής.

Τα πιο φωτογραφημένα μέρη της Ευρώπης

Οι πιο φωτογραφημένες πόλεις του κόσμου:
  1. Νέα Υόρκη (ΗΠΑ)
  2. Λονδίνο (Αγγλία)
  3. Σαν Φρανσίσκο (ΗΠΑ)
  4. Παρίσι (Γαλλία)
  5. Λος Άντζελες (ΗΠΑ)
  6. Σικάγο (ΗΠΑ)
  7. Ουάσινγκτον (ΗΠΑ)
  8. Σιάτλ (ΗΠΑ)
  9. Ρώμη (Ιταλία)
  10. Άμστερνταμ (Ολλανδία)
  11. Βοστόνη (ΗΠΑ)
  12. Βαρκελώνη (Ισπανία)
  13. Σαν Ντιέγκο (ΗΠΑ)
  14. Βερολίνο (Γερμανία)
  15. Λας Βέγκας (ΗΠΑ)
  16. Φλωρεντία (Ιταλία)
  17. Τορόντο (Καναδάς)
  18. Μιλάνο (Ιταλία)
  19. Βανκούβερ (Καναδάς)
  20. Μαδρίτη (Ισπανία)
  21. Βενετία (Ιταλία)
  22. Φιλαδέλφεια (ΗΠΑ)
  23. Όστιν (ΗΠΑ)
  24. Δουβλίνο (Καναδάς)
  25. Πόρτλαντ (ΗΠΑ)

Τα πιο φωτογραφημένα αξιοθέατα του κόσμου:
  1. Πύργος του Άιφελ (Παρίσι)
  2. Πλατεία Τραφάλγκαρ (Λονδίνο)
  3. Μουσείο Tate (Λονδίνο)
  4. Big Ben (Λονδίνο)
  5. Παναγία των Παρισίων (Παρίσι)
  6. Το Μάτι του Λονδίνου (Λονδίνο)
  7. Empire State Building (Νέα Υόρκη)

Φυσικά ακόμη και οι ίδιοι οι αναλυτές γνωρίζουν πως η έρευνα αυτή δεν είναι απόλυτα έγκυρη, κυρίως λόγω του ότι δεν χρησιμοποιούν όλοι την υπηρεσία αυτή. Παρ'όλα αυτά παραμένει ενδιαφέρουσα και αποτελεί μια αρχή για έρευνες τέτοιου είδους.

Τα πιο φωτογραφημένα μέρη της Αμερικής
Κυριακή 3 Μαΐου 2009

Αποχαιρέτα τον παράδεισο που χάνεις

Άλλος ένας φυσικός παράδεισος θυσιάζεται στο βωμό της τουριστικής "ανάπτυξης" και του κέρδους.
Νησάκι παράδεισος στο Abu Dhabi
Τον βλέπετε τον μικρό παράδεισο; Δεν θα τον βλέπετε για πολύ ακόμα. Στη θέση του θα βλέπετε ένα πολυτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα με 60 σουίτες, υπερπολυτελή εστιατόρια και όλα τα συμπαρομαρτούντα, 31 μεγάλα κτήματα με δική τους παραλία και 50 βίλες πέντε ή έξι υπνοδωματίων με δική τους παραλία, δικό τους κήπο και δική τους πισίνα. Συνεργασία εταιρείας real estate του Άμπου Ντάμπι- γιατί εκεί βρίσκεται το (φυσικό) νησάκι Νουράι των 130.000 τετραγωνικών μέτρων, ανοιχτά του Άμπου Ντάμπι- και εταιρείας κατασκευών εκ Νότιας Κορέας. Πάει άλλος ένας παράδεισος.
αντιγραφή από: Τα Νέα