Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

Κόστος και συμβουλές για διακοπές στο Βιετνάμ

Το Βιετνάμ είναι μια πανέμορφη χώρα με πλούσια ιστορία και αξίζει 100% να την επισκεφτείτε. Παρ'όλα αυτά ανάμεσα στους ταξιδιώτες στην ΝΑ Ασία έχει (δικαίως) τη φήμη ως τη χώρα που είναι το πιο πιθανό να σε κλέψουν, να σου ζητήσουν υπέρογκα ποσά για οτιδήποτε και να σε παρενοχλούν συνεχώς στο δρόμο με σκοπό να σε πάνε κάπου, να ψωνίσεις στο μαγαζί τους ή να πάρουν με κάποιο άλλο τρόπο χρήματα από εσένα. Προσωπικά πιστεύω πως η κατάσταση δεν είναι τόσο άσχημη (είναι αρκετά όμως) αλλά από την άλλη εγώ δεν έχω ακριβώς την εμφάνιση του ευκατάστατου δυτικού με το γεμάτο πορτοφόλι, οπότε για αυτό το λόγο ίσως να με παρενοχλούσαν λιγότερο.

Τον Ιανουαρίου του 2008 και ενώ βρισκόμουν στο Λάος, έκανα μια λίστα με ενδεικτικές τιμές και συμβουλές για τη φίλη μου που θα πήγαινε στο Βιετνάμ (εγώ ήμουν εκεί 3 μήνες νωρίτερα) και η οποία είχε πανικοβληθεί από τις ιστορίες που άκουγε. Οι τιμές στη λίστα είναι ενδεικτικές και απευθύνονται σε κάποιον με χαμηλό προϋπολογισμό χρημάτων. Αν μπορείς διαθέσεις περισσότερα χρήματα μην περιμένεις πως το δωμάτιο που έμεινα εγώ με $4 είναι καλύτερο από αυτό των $50 που προτείνει κάποιος οδηγός επειδή το αναφέρω στη λίστα μου. Αν όμως τα χρήματα που διαθέτεις είναι λίγα, τότε αυτός ο “οδηγός” ίσως να σου φανεί χρήσιμος.

$1=16.000dong

Ενδεικτικές τιμές:
σάντουιτς στο δρόμο: 4000-5000d
δωμάτιο με δικό του μπάνιο: $4-6, 64.000-96.000d
μπουκαλάκι νερό: 5.000d
internet: 3.000-6.000d την ώρα

Μην ξεχνάς να παζαρεύεις για τα πάντα, μην πληρώσεις ποτέ την αρχική τιμή που σου ζητάνε
Για τις μετακινήσεις με λεωφορείο τα Sinh cafe έχουν τα καλύτερα λεωφορεία και τα πιο αξιόπιστα.

Hanoi:
  • Να μείνεις στο Real Darling GH (δωμάτιο $5-6, κοιτώνας $3) για την πολύ καλή ατμόσφαιρα
  • Να κλείσεις εκεί την εκδρομή σου για το Halong Bay στο Real Darling GH ακόμη και αν δεν μένεις εκεί
  • Bia Hoi: μπύρα στο δρόμο, ωραία ατμόσφαιρα, 2000d/ποτήρι (8 ποτήρια για $1!)
  • Αγόρασε εισιτήριο για το Water Puppet Theater από πιο πριν
Sapa:
  • Να μείνεις στο Luan Thay Family GH ($6, με τρομερή θέα)
  • Η πόλη είναι πολύ τουριστική, τα περίχωρα πανέμορφα, πάρε μηχανάκι ή ποδήλατο για να τα δεις
  • Μην αγοράσεις πράγματα από τις γυναίκες και τα κοριτσάκια στο δρόμο, φαίνονται συμπαθητικές αλλά είναι ενοχλητικές, μοχθηρές και επιθετικές
  • Μην κλείσεις tour για να πας. Καν'το μόνος σου. Πάρε το τραίνο για το Lao Cai και από εκεί το minivan για Sapa (25.000d, μην πληρώσεις παραπάνω αν σου ζητήσουν)
Hue:
  • Να μείνεις στο στενάκι κοντά στο DMZ Hotel. Εγώ έμεινα στο Huang Hong GH ($4)
  • Φαγητό στο εστιατόριο Tinh Tam: τοπικό χορτοφαγικό χωρίς τουρίστες
  • Αγόρασε ζωγραφιές σε μετάξι στο “Cafe on tha Wheels” cafe με τους ζωγραφισμένους τοίχους στο στενάκι με τα GΗs κοντά στο Minh & Coco restaurant για 20.000d
  • Να φας στο Mancharin cafe (έχει αλλάξει τοποθεσία, ρώτα) και στο Xuan Trang (εκεί κοντά)
Hoi An:
  • Μη μείνεις στην παλιά πόλη, είναι πολύ πιο ακριβά. Εγώ πλήρωνα $4 για όμορφο δωματιάκι με δικό του μπάνιο, 5 λεπτά από την παλιά πόλη
  • Ράψε ρούχα αλλά παζάρεψε σκληρά και βεβαιώσου για την ποιότητα πρώτα. Ρώτα σε πολλά μαγαζιά πριν αποφασίσεις
  • Δοκίμασε τη σούπα Cao Lau (φτιάχνετε μόνο εδώ)
  • Αν έχει καλό καιρό, πάρε ποδήλατο και πήγαινε στην παραλία
  • Φαγητό στο “Bobo cafe”. Βρες το!
Nha Trang:
  • Έμεινα στο Sao Mai GH ($5) αλλά έβρεχε συνέχεια και δεν έκανα πολλά
  • Κάθε μέρα για φαγητό στο “Cafe des Amis” (μην το μπερδέψεις με το “Cafe de Paris”), εξαιρετικό
  • Αν θες βιβλία πήγαινε στο “Andy's” και θα έχεις και δωρεάν καφέ στο ομώνυμο cafe
Mui Ne:
  • Ακριβό, έμεινα στο Hong Di GH ($8)
  • Πάρε μηχανάκι και οδηγό για να πας στους αμμόλοφους και τα υπόλοιπα αξιοθέατα ($6), μην πας με jeep!!
  • Οπωσδήποτε πήγαινε στους αμμόλοφους, στο κόκκινο φαράγγι κτλ, προσπάθησε να ξεκινήσεις πριν από όλα τα jeep για να τα απολαύσεις χωρίς κόσμο
  • Kite-surf, αν τολμάς
Dalat:
  • Κάνει κρύο αλλά είναι όμορφο. Έμεινα στο Peace 1 hotel ($5)
  • Easy Riders (tours με μηχανές). Δεν το έκανα λόγω καιρού. Έκανα tour με λεωφορείο αλλά δεν ήταν τίποτα το τρομερό. Αν πας με τους easy riders, μην πληρώσεις $20, παζάρεψε
  • Σάντουιτς στο δρόμο με 2.000d (καυτερό!)
Saigon:
  • Να μείνεις στο στενάκι στο δρόμο De Tham στην περιοχή Pham Nga Lao (δωμάτιο με θέα και μπάνιο $4)
  • Φαγητό στο εστιατόριο Zen (χορτοφαγικό)
  • Το πιο in bar για backpackers και ξένους μόνιμους κατοίκους είναι το Eden bar (δεν πήγα)
Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Καμπότζη: 07. Siem Reap

Όπως ανέφερα και προηγουμένως, η Siem Reap είναι η έδρα για τους επισκέπτες του Angkor. Το Angkor είναι το νούμερο 1 αξιοθέατο της χώρας και αρκετός κόσμος έρχεται στην Καμπότζη μόνο για να επισκεφτεί αυτό, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει τουρίστας ή ταξιδιώτης που να μην περνάει από εδώ. Αυτό κάνει φυσικά την Siem Reap την πιο τουριστική πόλη της χώρας. Με εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο, η τουριστική υποδομή έχει αναπτυχθεί δυσανάλογα σε σχέση με τις υπόλοιπες πόλεις. Το κέντρο είναι η περιοχή γύρω από την παλιά αγορά (Psar Chaa) και οι δρόμοι γύρω από αυτή είναι γεμάτοι με εστιατόρια και bars που απευθύνονται αποκλειστικά σε ξένους. Στα εστιατόρια είναι πιο εύκολο να βρεις Ταϊλανδέζικο, Βιετναμέζικο και δυτικό φαγητό παρά τοπικά πιάτα. Επίσης πολλά εστιατόρια φημίζονται για τις “Happy” πίτσες τους. Στους δρόμους αυτούς αργά το βράδυ μπορεί να ξεχάσεις που βρίσκεσαι με τα τόσα δυτικού τύπου bar, όπου μεθυσμένοι τουρίστες πάνε από το ένα στο άλλο πίνοντας και φωνάζοντας. Σε όλη την πόλη υπάρχουν αμέτρητα guesthouses και ξενοδοχεία. Ψάχνοντας μπορείς να βρεις απομακρυσμένα guesthouses που τα δουλεύει ακόμη η οικογένεια του σπιτιού και να έχεις περισσότερο την αίσθηση πως μένεις με μια οικογένεια σε μια μικρή πόλη παρά σε ένα μεγάλο τουριστικό κέντρο. Κατά τα άλλα η πόλη έχει οτιδήποτε μπορεί να κάνει τη ζωή του τουρίστα εύκολη και τον ίδιο χαρούμενο: όπως είπα ήδη πληθώρα από εστιατόρια και bars, βιβλιοπωλεία, τράπεζες, internet cafes, spa, μασάζ και μια μεγάλη τουριστική αγορά με souvenirs, αγαλματάκια, t-shirts και κάποια έργα τέχνης κτλ. Το κέντρο είναι αρκετά μικρό για να μετακινηθείτε με τα πόδια, διαφορετικά οι δρόμοι είναι γεμάτοι με moto και tuk tuks των οποίων οι οδηγοί δύσκολα παίρνουν το όχι ως απάντηση όταν ψάχνουν για πελάτη. Λόγω των παραπάνω όλα εδώ είναι ακριβά για τα δεδομένα της χώρας, κατά τα άλλα πάμφθηνα. Η πόλη είναι γεμάτη με γαλλικού στυλ αποικιοκρατικά κτήρια, ενώ είναι και από τις πιο καθαρές και προσεγμένες της χώρας. Φυσικά με το που βγεις από το τουριστικό κέντρο, όλο και περισσότερο θυμίζει τις υπόλοιπες πόλεις.

Siem Reap 3 Siem Reap 2
Κτήριο σαν βγαλμένο από πίνακα του Escher

Φτάνοντας στο σταθμό των λεωφορείων στη Siem Reap, το λεωφορείο βρέθηκε περικυκλωμένο από ένα πλήθος ανθρώπων, οδηγοί όλοι τους (motο και tuk tuk) που περίμεναν να μεταφέρουν τους επιβάτες στην πόλη, αφού και εδώ ο σταθμός βρίσκεται εκτός κέντρου. Εγώ που ήμουν ο μοναδικός ξένος, έγινα ο #1 στόχος τους αφού εκτός από τη μεταφορά μου, είχαν την ευκαιρία να βγάλουν κάτι παραπάνω αν με έπειθαν να πάω σε κάποιο από τα guesthouses που τους δίνουν προμήθεια ή ακόμη περισσότερο αν τους πάρω για οδηγό όταν θα επισκεφτώ τους ναούς του Angkor. Πέσαν λοιπόν πάνω μου αλλά μιας και δεν μπορώ να λειτουργώ υπό τέτοια πίεση και μιας και δεν έχω λόγο να αγχώνομαι, αρνήθηκα, απομακρύνθηκα και περίμενα να τελειώσει ο πανικός και μετά διαπραγματεύθηκα με 1-2 που είχαν μείνει. Ξεκαθάρισα σε έναν ότι θέλω να πάω απλά στο κέντρο, όχι στα guesthouses που μου πρότεινε και μου επιδείκνυε τα φυλλάδια με τις φωτογραφίες και συμφωνήσαμε στο $1. Ανέβηκα στο tuk tuk και ξεκινήσαμε.

Siem Reap 8 Siem Reap 9 Siem Reap 11
Στο tuk tuk

Σε όλη τη διαδρομή και ακόμη και αφού με άφησε άρχισε το ψηστίρι για να τον πάρω για οδηγό στο Angkor. Εμένα όμως με ενδιέφερε απλά να βρω ένα guesthouse να μείνω και δεν θα έκανα συμφωνία με κάποιον προτού συλλέξω πληροφορίες. Ο τύπος ήταν πολύ πιεστικός αφού ακόμη και όταν με άφησε και ενώ περπάταγα και κοίταζα δωμάτια, αυτός προχωρούσε δίπλα μου και προσπαθούσε να με πείσει, οπότε αναγκάστηκα να του μιλήσω απότομα για να με αφήσει ήσυχο. Κοίταξα αρκετά δωμάτια και κατέληξα στο “Sun Sengky” guesthouse (μεγάλο δωμάτιο, μπάνιο, τηλεόραση, $7) το οποίο βρίσκεται κοντά στην παλιά αγορά της πόλης. Έκατσα στο δωμάτιο για να μου περάσει ο πονοκέφαλος που με είχε πιάσει από το ταξίδι και από το χαμό στο σταθμό.

Siem Reap 7
Με τόσα guesthouses κάποιος πρέπει να πλύνει τα σεντόνια

Το βραδάκι βγήκα για βόλτα στο κέντρο της πόλης. Περπάτησα στο τουριστικό τρίγωνο, με τα πολλά εστιατόρια και bars. Ένας πιτσιρικάς με πλησίασε για να μου πουλήσει μια σειρά από card-postal. Μιλούσε αρκετά καλά αγγλικά (ο δρόμος είναι μεγάλος δάσκαλος που λένε) και προσπάθησα να του πιάσω την κουβέντα αλλά το μυαλό του ήταν καρφωμένο στο να μου πουλήσει τις κάρτες. Του είπα πως δεν έχω πάει ακόμα να δω το Angkor (όλες οι κάρτες ήταν από ναούς) και πως όταν πάω και αν μου αρέσει, τότε μπορεί και να τις αγοράσω. Περιττό να σας πω πως από τότε όποτε με συναντούσε με θυμόταν και με ρώταγε αν πήγα και αν θα αγοράσω τις κάρτες. Τα παιδιά που πουλάνε τις κάρτες έχουν βρει και διάφορα παιχνίδια και παίζουν με τους τουρίστες με τη συμφωνία πως αν κερδίσουν θα πρέπει ο τουρίστας να αγοράσει. Είδα λοιπόν να παίζουν τρίλιζα αλλά και παιχνίδια με τα δάχτυλα (thumb wrestling). Φυσικά η καθημερινή εξάσκηση τα έχει κάνει ανίκητα, αποφέροντας τους έτσι μερικά δολάρια!

Siem Reap 06 Siem Reap 04 Siem Reap 05 Siem Reap 10
Το τουριστικό κέντρο της πόλης

Το τουριστικό τρίγωνο παρά ήταν τουριστικό και αποφάσισα να απομακρυνθώ λίγο. Σε ένα κεντρικό δρόμο βρήκα μια σειρά από καροτσάκια με φαγητό του δρόμου αλλά μιας και δεν είχα φάει όλη μέρα προτίμησα να βρω ένα εστιατόριο να κάτσω με την άνεση μου και να φάω καλά. Δυστυχώς στην Καμπότζη δεν είναι πάντα εύκολο να βρεις εστιατόρια που να απευθύνονται σε ντόπιους, σαν αυτά που συνήθιζα να τρώω στην Ταϊλάνδη και που είναι κάτι μεταξύ μικρού εστιατόριου και φαγητό του δρόμου. Έτσι λοιπόν αναγκαστικά έκατσα σε ένα τουριστικό εστιατόριο το οποίο όμως τουλάχιστον θύμιζε Ασιατικό, γιατί κάποια άλλα ήταν τελείως ευρωπαϊκού στυλ. Το φαγητό μου έκατσε βαρύ και δεν είχα κουράγιο για κάτι περισσότερο. Άλλωστε ήθελα να είμαι ξεκούραστος για την επόμενη μέρα αφού με περίμενε η εξερεύνηση της αυτοκρατορίας των Χμερ στους ναούς του Άνγκορ!
[Προηγούμενη][Εισαγωγή][Επόμενη]
Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Καμπότζη: 06. Battambang

Δεύτερη μέρα στην Καμπότζη και στην πόλη Battambang. Η Battambang είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Καμπότζης, με πολλά γαλλικά αποικιοκρατικά κτήρια και την διασχίζει ο ποταμός Sangker. Στο παρελθόν ήταν πόλη πλούσια όμως λόγω της κοντινής της απόστασης από τα σύνορα με την Ταϊλάνδη όπου κρύβονταν οι αντάρτες του Pol Pot, ήταν στο επίκεντρο συγκρούσεων και οι αγροτικές περιοχές γύρω από την πόλη σπάρθηκαν με νάρκες και είναι ακόμη επικίνδυνες για να καλλιεργηθούν. Επίκεντρο της πόλης είναι η κεντρική αγορά και οι δρόμοι γύρω από αυτή.

Battambang 1 Battambang 3
Η αγορά και σπίτια

Αποφάσισα να περάσω τη μέρα χωρίς να κάνω πολλά πράγματα, για να πάρω μια ιδέα της ζωής στην πόλη. Έφαγα πρωινό στην ταράτσα του ξενοδοχείου με θέα μεγάλο μέρος της πόλης. Πήγα στην αγορά, όπου πωλούνται μονάχα προϊόντα για τους ντόπιους: τρόφιμα, καλλυντικά, είδη για το σπίτι κτλ, κακής ποιότητας τα περισσότερα και δεν υπάρχει τίποτα που να ενδιαφέρει τους τουρίστες.. Περπάτησα δίπλα στο ποτάμι και έκανα βόλτες στους μικρούς δρόμους χαζεύοντας την αρχιτεκτονική των σπιτιών. Έψαξα να βρω το μουσείο της πόλης και το σπίτι του Κυβερνήτη που είναι τα αξιοθέατα της πόλης αλλά δεν τα εντόπισα, άρχισε και να βρέχει και έτσι πήγα να τσιμπήσω κάτι στο “White Rose”. Έκατσα σε ένα τραπεζάκι έξω και την περισσότερη ώρα ήμουν περιτριγυρισμένος από παιδάκια που ζήταγαν λεφτά. Η γυναίκα που είχα δει το προηγούμενο βράδυ στο “Smoking Pot” τα καθοδηγούσε. Ένα από τα παιδιά έπεσε κυριολεκτικά στα πόδια μου, μέχρι που ήρθε μια γυναίκα από το εστιατόριο και τους είπε να φύγουν. Όπως είναι φυσικό μου κόπηκε η όρεξη. Όταν σηκώθηκα και πήγα μέσα για να πληρώσω, με το που έκανα 2 βήματα, όρμηξαν στο πιάτο με τα περισσεύματα. Ενώ καθώς έβγαινα με περικύκλωσαν πάλι. Είναι πάγια τακτική μάλλον γιατί το είδα που το έκαναν και σε άλλους, με το που έχεις πληρώσει και έχεις τα ρέστα στο χέρι να έρθουν να σου ζητήσουν. Η βροχή είχε δυναμώσει και έτσι γύρισα στο δωμάτιο.

Battambang 2 Battambang 5
Δίπλα στο ποτάμι

Το βράδυ πήγα για φαγητό και πάλι στο “Smoking Pot” και δίπλα μου ήταν ένα ζευγάρι Γερμανών που η κοπέλα είχε γενέθλια και το αγόρι της είχε μια τούρτα έκπληξη. Προσέφεραν κομμάτια σε όλους όσους καθόμασταν εκεί και σύντομα γίναμε μια παρέα.

Την επόμενη μέρα αποφάσισα να την περάσω και αυτή χαλαρά. Πήγα για πρωινό στο “Sunrise Coffee House” ένα δυτικού τύπου για τα δεδομένα της Καμπότζης (αλλά όχι δυτικό) καφέ όπου οι τοίχοι του είναι γεμάτοι με μηνύματα και υπογραφές από χιλιάδες ταξιδιώτες που έχουν περάσει από εδώ, από διάφορες χώρες (έλληνα δεν βρήκα). Εκεί γνώρισα τον Tom, ένα 45άρη Αμερικάνο ο οποίος ήταν εκεί με την οικογένεια του και μια ακόμη οικογένεια. Ο Tom ζει στην Καμπότζη εδώ και 11 χρόνια και εκπροσωπεί την Καθολική εκκλησία. Κάτσαμε αρκετή ώρα και συζητήσαμε για τη χώρα αλλά και περί θρησκείας. Την υπόλοιπη μέρα την πέρασα κάνοντας βόλτες στην πόλη και στην αγορά, παρατηρώντας τους ανθρώπους, διαβάζοντας και γράφοντας.

Battambang 4 Battambang 6 Battambang 7
Εικόνες της πόλης

Την επόμενη μέρα είχε έρθει η ώρα να φύγω από τη Battambang και να πάω στη Siem Reap για να επισκεφτώ τους ναούς του Angkor.Ξύπνησα γύρω στις 7 και πήγα και έκλεισα εισιτήριο για το λεωφορείο, στο μικρό κιόσκι δίπλα στην αγορά, το οποίο στοίχισε $5 συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς στο σταθμό των λεωφορείων που είναι απομακρυσμένος. Πήγα για γρήγορο πρωινό στο “White Rose” και έπιασα κουβέντα με ένα ντόπιο, ο οποίος ενθουσιάστηκε όταν του είπα πως είμαι έλληνας γιατί είχε σπουδάσει φιλοσοφία και ήταν γενικά της αρχαιοελληνικής σχολής και μου μίλαγε όλο ενθουσιασμό για τον Σοφοκλή!

Battambang 10 Battambang 8 Battambang 9
Οι δρόμοι στο κέντρο της πόλης

Όταν έφτασα στο σταθμό των λεωφορείων (μια αλάνα με 4-5 παρκαρισμένα λεωφορεία, ένα σταθμαρχείο και μερικά παγκάκια) ήμουν ο μόνος ξένος (ως συνήθως) και έτσι έγινα το επίκεντρο της προσοχής των ντόπιων. Γνώρισα έναν ντόπιο που μίλαγε καλά αγγλικά γιατί δουλεύει για μια ΜΚΟ και ο οποίος ταξίδευε με τη γυναίκα του και το 3χρονο παιδάκι τους και μου εξήγησε πως όλοι που συζήταγαν όση ώρα περιμέναμε το λεωφορείο, το έκαναν γιατί απλά τους έκανε εντύπωση η εμφάνιση μου και πως δεν έλεγαν τίποτα κακό. Του επισήμανα πως δεν πειράζει γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, το έχω συνηθίσει!

Η διαδρομή δεν ήταν καθόλου άνετη. Το λεωφορείο ήταν παλιό και επικρατούσε συνωστισμός και δεν είχα χώρο να βάλω στα πόδια μου την μικρή μου τσάντα και την είχα στην αγκαλιά μου όλη την ώρα. Στην αρχή ο δρόμος ήταν ασφαλτοστρωμένος αλλά σύντομα έγινε χωματόδρομος με λακκούβες. Σε όλη τη διαδρομή χάζευα έξω από το παράθυρο και σύγκρινα της εικόνες με αυτές στην Ταϊλάνδη (το μοναδικό μέτρο σύγκρισης που είχα ως εκείνη τη στιγμή στην Ασία). Εδώ το τοπίο είναι διαφορετικό. Όλα είναι μια τεράστια πεδιάδα, καταπράσινη και πλημμυρισμένη αφού είναι σπαρμένη με ρύζι και διάσπαρτα βλέπεις κάποια δέντρα. Υπάρχουν παντού τεχνητές λιμνούλες τις οποίες πιθανότατα χρησιμοποιούν οι ντόπιοι για να ποτίζουν τις καλλιέργειες αλλά συγχρόνως χρησιμεύουν και για να κάνουν το μπάνιο τους, να πλύνουν το μηχανάκι τους ακόμη και να ψαρέψουν.

Battambang 11 Battambang 12
Ο δρόμος προς τη Siem Reap

[Προηγούμενη][Εισαγωγή][Επόμενη]

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Καμπότζη: 05. Πρώτη γεύση Καμπότζης

Από τα σύνορα ως το Pailin πήρα την πρώτη γεύση από τους δρόμους στην Καμπότζη. Επιεικώς άθλιος χωματόδρομος με απίστευτες λακκούβες. Ευτυχώς που δεν είχε βρέξει για να λασπώσει. Από κάποιο σημείο και μετά ανυπομονούσα να φτάσουμε αφού τόση ώρα πάνω στο παπάκι, με το μεγάλο backpack στην πλάτη και το μικρό στα πλάγια και γραπωμένος από την σέλα για να μην απογειωθώ σε καμιά λακκούβα δεν ήταν και πολύ ευχάριστο. Η θέα όμως ήταν καταπληκτική. Δεξιά και αριστερά δεν υπήρχε σημάδι πολιτισμού, μόνο παρθένα καταπράσινη φύση, διαφορετική όμως από αυτή της Ταϊλάνδης, όχι τόσο πυκνή. Είναι βέβαια τρομακτικό αν σκεφτείς πως όλες αυτές οι εκτάσεις είναι σπαρμένες με νάρκες (κατάλοιπα του εμφυλίου) και το να βγεις από το δρόμο είναι αυτοκτονία.

Φτάσαμε στο Pailin το οποίο δεν ήταν τελικά πόλη αλλά ένα χωριό και στο μεγάλο σταυροδρόμι είναι η πιάτσα των ταξί. Με το που με άφησε ο τύπος με το μηχανάκι έπεσαν επάνω 10 τουλάχιστον άτομα που άρχισαν να μιλάνε συγχρόνως και να με ρωτάνε αν θέλω να ναυλώσω το taxi τους. Τους είπα ότι θέλω απλά μια θέση για το Battambang και αρχίσαμε τις διαπραγματεύσεις. Ένα πράγμα που πρέπει να θυμάσαι στην Καμπότζη είναι πως όταν πληρώνεις για μια θέση σε shared-taxi ή minivan δεν παίρνεις ολόκληρη τη θέση αλλά τη μισή. Για να καταλάβετε, στην θέση του συνοδηγού κάθονται 2 άτομα ενώ ακόμα και ο οδηγός μοιράζεται τη θέση του! Έτσι συμφώνησα με έναν οδηγό για ολόκληρη τη θέση του συνοδηγού για 400B. Σίγουρα την ακριβοπλήρωσα αλλά δεν είχα σκοπό να το διαπραγματευθώ πάρα πολύ. Έπρεπε όμως να περιμένω να γεμίσουν και οι υπόλοιπες θέσεις, κάτι που πήρε λίγη ώρα. Εν τω μεταξύ χάζευα τους οδηγούς και άλλους παρευρισκόμενους να κάνουν ρύθμισης στα αυτοκίνητα τους και να πέφτουν πάνω σε οποιονδήποτε πλησίαζε και έμοιαζε για πελάτης.

Ο δρόμος προς την Battambang δεν ήταν καλύτερος από τον προηγούμενο. Μας έπιασε και μπόρα και ο δρόμος έγινε ποτάμι με λασπόνερα αλλά μόλις η μπόρα πέρασε και η ατμόσφαιρα καθάρισε, το θέαμα ήταν μοναδικό, αφού η φύση φαινόταν ακόμα πιο έντονη, ζωντανή και φρέσκια. Από κάποιο σημείο και μετά ο δρόμος έφτιαξε κάπως: χωτατόδρομος 1,5 λωρίδα (συνολικά, όχι ανά κατεύθυνση) και ευθεία. Προσπερνάγαμε μικρά χωριουδάκια όπου τα σπίτια ήταν είτε ξύλινα (τα ακριβά) είτε από bamboo (η πλειοψηφία). Κόσμος περπάταγε στην άκρη του δρόμου, αγρότες, με βρώμικα και σκισμένα ρούχα. Τα παιδιά με ρούχα σε παρόμοια κατάσταση, 2 και 3 νούμερα μεγαλύτερα τους. Εκεί πρώτη φορά κατάλαβα τη φτώχια στη χώρα αυτή. Είδα κόσμο να παίζει βόλεϊ, άλλους να πλένουν το μηχανάκι τους στις λίμνες που είχαν σχηματιστεί από το νερό τις βροχής, είδα παιδιά να κάνουν ποδήλατο και άλλα να τρομάζουν και να διώχνουν τα πουλιά από τα χωράφια. Μια σειρά από όμορφες καθημερινές εικόνες της επαρχίας.

Φτάσαμε στην πόλη την ώρα που βράδιαζε. Το ταξί με άφησε στο κέντρο της πόλης όπου επικρατούσε πανδαιμόνιο. Κίνηση, κόσμος, φωνές. Μια χαοτική κατάσταση, διαφορετική από αυτή της Ταϊλάνδης, πολύ πιο έντονη. Καθώς περπάταγα συνεχώς μηχανάκια σταμάταγαν δίπλα μου και οι οδηγοί τους με ρωτούσαν αν θέλω να με πάνε σε κάποιο ξενοδοχείο που ξέρουν, σκοπός τους φυσικά είναι να πάρουν τη μικρή προμήθεια που τους δίνουν οι ξενοδόχοι. Είχα από πριν κοιτάξει στον ταξιδιωτικό οδηγό πια είναι τα φτηνά guesthouses της πόλης και πήγα μόνος μου και κοίταξα για δωμάτιο. Στο “Golden Parrot” είχε δωμάτιο με $3 αλλά λόγο της κούρασης είπα να κάνω στον εαυτό μου ένα δωράκι και έτσι πήρα ένα δωμάτιο στο “Royal Hotel”. Το δωμάτιο ευρύχωρο, με διπλό κρεβάτι, μπάνιο με ζεστό νερό και τηλεόραση με δορυφορική λήψη (κάτι πολύ συνηθισμένο στην Καμπότζη αλλά εγώ τους τελευταίους 2 μήνες είχα δει τηλεόραση 2 ή 3 φορές). Και αυτό για $6. Έμεινα στο δωμάτιο για να ξεκουραστώ και χάζεψα και μια ταινία στην τηλεόραση. Η τηλεόραση μπορεί να μη μου είχε λείψει αλλά οι ταινίες πολύ.

Το βράδυ βγήκα έξω για βόλτα και φαγητό. Η πόλη είναι τόσο διαφορετική από αυτές στην Ταϊλάνδη. Οι δρόμοι δεν έχουν φώτα, είναι σκονισμένοι και βρώμικοι, ο κόσμος δεν βγαίνει έξω για βόλτα και φαγητό και τα κτήρια είναι απεριποίητα. Κατευθύνθηκα στο δρόμο που σύμφωνα με το χάρτη έχει 2 εστιατόρια. Το “White Rose” και το “Smoking Pot”. Το πρώτο ήταν γεμάτο ξένους και έτσι πήγα στο δεύτερο που είχε πιο πολύ στυλ, με 3-4 μεγάλα ξύλινα τραπέζια έξω και παιδιά να παίζουν ακριβώς δίπλα. Έκατσα και έφαγα ένα καταπληκτικό ρύζι με λαχανικά και γλυκόξινη σάλτσα και το οποίο κόστιζε $1,25 και δοκίμασα και τη μπύρα Angkor. Παρατήρησα πως 2 κοπέλες που κάθονταν παραδίπλα, ξένες και αυτές, ζήτησαν μια πλαστική σακούλα. Νόμιζα πως ήθελαν να το περίσσευμα του φαγητού και μου φάνηκε ξεφτίλα, δεν το κάνεις αυτό όταν το γεύμα σου έχει κοστίσει $1,25! Δεν κατάλαβα πως το έκαναν για να το δώσουν σε μια γυναίκα που τόση ώρα τριγύριζε γύρω από το εστιατόριο και προφανώς ήταν ζητιάνα. Στον γυρισμό, περνώντας από το “White Rose” είδα πως δεν ήταν η μόνη. Είναι το δεύτερο σοκ που έπαθα με την φτώχια στην Καμπότζη.

Γυρίζοντας προς το δωμάτιο σταμάτησα σε ένα internet cafe, όπου χρέωναν $0,25 την ώρα! Έστειλα μερικά e-mail να ενημερώσω πως είμαι καλά και γύρισα στο δωμάτιο. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και σκέφτηκα "αφού έφτασα μέχρι εδώ τα δύσκολα πέρασαν, τώρα έχω μια ολόκληρη χώρα να εξερευνήσω" και παρά την αδημονία, αποκοιμήθηκα.

[Προηγούμενη][Εισαγωγή][Επόμενη]

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Καμπότζη: 04. Ταϊλάνδη - Καμπότζη: Ταξίδι στο χρόνο

Στην Καμπότζη βρέθηκα τον Σεπτέμβρη με Οκτώβρη του 2007, εν μέσω εκτεταμένης επίσκεψης στην νοτιοανατολική Ασία. Έμεινα συνολικά 3 εβδομάδες, χρόνο περισσότερο από αυτόν που αφιερώνει ο μέσος επισκέπτης στην χώρα (συνήθως 3-10 μέρες) και επισκέφτηκα αρκετά μέρη. Λόγω του ότι έπεσα στην περίοδο των μουσσώνων, δεν κατάφερα να επισκεφτώ κάποιες απομακρυσμένες τοποθεσίες μιας και οι δρόμοι ήταν απροσπέλαστοι. Στο παρακάτω κείμενο θα προσπαθήσω παράλληλα με την ταξιδιωτική μου ιστορία να δώσω και αρκετές πρακτικές πληροφορίες για τον μελλοντικό επισκέπτη.

Το ταξίδι μου είχε ξεκινήσει στην Ταϊλάνδη τον Ιούλιο του 2007, είχε φτάσει Σεπτέμβρης και η τουριστική visa των 60 ημερών σύντομα θα έληγε. Από το νότο της χώρας κινήθηκα προς την Bangkok με σκοπό να κατευθυνθώ στη συνέχεια ανατολικά με προορισμό την Καμπότζη. Ο πιο εύκολος φαινομενικά τρόπος να πας από την Bangkok στην Καμπότζη, είναι να πάρεις ένα από τα τουριστικά λεωφορεία που κάνουν τη διαδρομή Bangkok – Siem Reap. Η Siem Reap είναι η πόλη που έχεις σαν έδρα για να εξερευνήσεις τους ναούς του Angkor και πολλοί τουρίστες κλείνουν ένα tour από την Ταϊλάνδη για 3 συνήθως μέρες, επισκέπτονται το Angkor και γυρίζουν στην Ταϊλάνδη. Επειδή όμως νιώθω άβολα όταν ακολουθώ την τουριστική διαδρομή και μάλιστα περιτριγυρισμένος από τουρίστες και ξέροντας τις απάτες που παίζονται με τα τουριστικά αυτά λεωφορεία την ταλαιπωρία και το κλέψιμο στα σύνορα (στο πέρασμα Aranaya Prathet-Poipet από το οποίο περνάει η συντριπτική πλειοψηφία, μπορείς να διαβάσεις για αυτά παραπάνω, στα εισαγωγικά), αποφάσισα να το κάνω με τον “δύσκολο” τρόπο, μόνος μου.

Από την Bangkok κινήθηκα ανατολικά, βρήκα την ευκαιρία και πέρασα μερικές μέρες στο Koh Samet και κατέληξα στην πόλη Chanthaburi, την τελευταία πόλη πριν τα σύνορα με την Καμπότζη και συγκεκριμένα το πέρασμα Daun Lem – Pruhm. Πέρασα 2 μέρες εκεί χαζεύοντας την πόλη και κάνοντας κάποιες προετοιμασίες (αλλαγή χρημάτων κτλ). Από την πόλη Chanthaburi ξεκινάνε minivans που πάνε μέχρι τα σύνορα. Αυτά συνήθως είναι γεμάτα Ταϊλανδούς που περνάνε για μερικές μόνο ώρες στην Καμπότζη για να πάνε στα καζίνο, αφού στην Ταϊλάνδη τα καζίνο δεν επιτρέπονται και οι Ασιάτες είναι μεγάλοι λάτρες των τυχερών παιχνιδιών. Το εισιτήριο για τη διαδρομή της1,5 ώρας ήταν 150Β. Ήταν λίγο πρόβλημα να συνεννοηθώ με τον οδηγό και τον βοηθό του αφού δεν μίλαγαν καθόλου αγγλικά αλλά τα καταφέραμε. Έπρεπε όμως να περιμένουμε να γεμίσει το minivan και μιας και ήμουν ο πρώτος που εμφανίστηκε, περίμενα αρκετά. Σε όλη τη διαδρομή μια έβρεχε και μια σταμάταγε, όχι ο καλύτερος οιωνός σκέφτηκα. Ήμουν ήδη αγχωμένος μιας και ήταν το πρώτο border-crossing που έκανα και είχα ακούσει για τους διαβόητους Καμποτζιανούς συνοριοφύλακες αλλά και για την ταλαιπωρία για να φτάσω έπειτα στην πόλη Battambang.

Για να μην τα πολυλογώ, φτάσαμε στα σύνορα, οι Ταϊλανδοί ήξεραν ακριβώς τι να κάνουν και πέρασαν γρήγορα. Εγώ που ήμουν ο μόνος ξένος, ψάχτηκα λίγο για να καταλάβω που πρέπει να πάω για πάρω τις σφραγίδες εξόδου από την Ταϊλάνδη αλλά χωρίς κανένα πρόβλημα τελικά τις πήρα και συνέχισα. Διασχίζοντας με τα πόδια την απόσταση μεταξύ των 2 χωρών (περπατάς γύρω στα 100μέτρα και γυρίζεις καμιά 20αριά χρόνια πίσω στο χρόνο), με πλησίασε ένας τύπος ο οποίος φρόντισε να με ενημερώσει πως η πιο κοντινή πόλη είναι το Pailin και πως για να πάω εκεί δεν υπάρχει συγκοινωνία και πρέπει να πάρω ταξί ή moto-taxi και πως αυτός θα με πάει με το μηχανάκι τους για 300B. Φυσικά η τιμή είναι 3 φορές πάνω από την κανονική αλλά δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις επειδή προσπάθησε. Έδειξα αδιαφορία και έριξε την τιμή του στα 100Β. Του είπα πως θα δούμε και δεν ξανααπομακρύνθηκε πάνω από 2 μέτρα.

Έφτασα στον έλεγχο διαβατηρίων. Ακολούθησε η κουβέντα που με τον καιρό έγινε τυπική διαδικασία αλλά τότε ήταν η πρώτη φορά: Ποια είναι αυτή η χώρα Hellas, γιατί το διαβατήριο δεν λέει Greece όπως λένε οι λίστες τους και αν είμαι σίγουρος πως είναι η ίδια χώρα! Με τα πολλά συμφωνήσαμε πως Hellas και Greece είναι το ίδιο πράγμα και ήρθε η ώρα να βγάλω τη visa. Μου συμπληρώνει το αυτοκόλλητο, το κολλάει στο διαβατήριο και μου λέει πως στοιχίζει 1000B. Όχι του λέω, στοιχίζει $20. Αυτή είναι η γνωστή απάτη που κάνουν στα σύνορα, αφού τα 1000Β είναι $30 και τα $10 πάνε στην τσέπη τους. Μου λέει πως εδώ κάνει 1000Β, του λέω όχι και πως ξέρω πόσο κοστίζει γιατί είχα τηλεφωνήσει στην πρεσβεία της Καμπότζης στην Bangkok και μου είχαν πει $20. Μετά από 2-3 λεπτά που απλά κοιτιόμασταν χωρίς κανένας να υποχωρεί, τελικά μου ζητάει τα $20. Βιαζόταν φαίνεται να πάει να ξαπλώσει πάλι στο ντιβάνι από το οποίο σηκώθηκε μόλις έφτασα. Εδώ όμως υπήρχε και άλλο πρόβλημα, είχα μόνο ένα χαρτονόμισμα των $100 και ο τύπος δεν είχε ρέστα. Μου λέει να πάρω μηχανάκι και να πάω σε μια αγορά που έχει παρακάτω και να το χαλάσω εκεί. Πιάνω τον τύπο με το μηχανάκι από πριν και μου ζητάει 20Β για μια αστεία απόσταση. Τελικά καταλήγουμε πως θα του δώσω 100Β για να με πάει στην αγορά, να με γυρίσει και μετά να με πάει μέχρι το Pailin. Βλέπεται σε κοντινή απόσταση παραμόνευαν και άλλοι οδηγοί, έτοιμοι να πάρουν τη θέση του αν αυτός αρνιόταν. Στην αγορά (20 παράγκες/μαγαζάκια) αναγκάζομαι να αλλάξω baht σε δολάρια αφού κανείς δεν θα μου χάλαγε το χαρτονόμισμα των $100 χωρίς να βγάλει κάτι και ο ίδιος. Μια κοπέλα στην αγορά αυτή με ρώτησε αν είμαι δημοσιογράφος, μάλλον δεν βλέπουν και πολλούς τουρίστες στην περιοχή. Γυρίσαμε στα σύνορα, πήρα το διαβατήριο μου με την τουριστική visa 30 ημερών και ξεκινήσαμε για το Pailin.

[Προηγούμενη][Εισαγωγή][Επόμενη]

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Καμπότζη: 03. Πληροφορίες για την Καμπότζη (IΙΙ)

Κίνδυνοι, ενοχλήσεις:
Νάρκες: Ο σημαντικότερος κίνδυνο για τον ταξιδιώτη (και για τους ντόπιους ακόμη περισσότερο) στην Καμπότζη είναι οι εκατομμύρια νάρκες που βρίσκονται ακόμα στο έδαφος. Κάθε χρόνο εκατοντάδες άνθρωποι (κυρίως αγρότες και παιδιά) σκοτώνονται ή τραυματίζονται σοβαρά. Το πρόβλημα βρίσκεται κυρίως στο δυτικό μέρος της χώρας, κοντά στα σύνορα με την Ταϊλάνδη αφού εκεί βρήκαν καταφύγιο οι αντάρτες του Πολ Ποτ και η περιοχή ναρκοθετήθηκε. Ποτέ μα ποτέ, δεν βγαίνουμε από τον δρόμο ή το μονοπάτι για να περπατήσουμε στα χωράφια και τους αγρούς. Ακόμα και σε απόσταση 1-2 μέτρων από τον δρόμο μπορεί να υπάρχουν φυτεμένες νάρκες.

Φτώχια, ζητιάνοι: Να ξέρετε πως θα πάθετε μεγάλο σοκ τις πρώτες ημέρες από την φτώχια και τους ζητιάνους. Οι ζητιάνοι βρίσκονται κυρίως στις πόλεις Battambang, Siem Reap και Pnohm Penh. Συνήθως είναι παιδάκια που είτε ζητιανεύουν είτε πουλάνε βιβλία, μητέρες με μωρά στην αγκαλιά και ανάπηροι. Το αν θα δώσετε χρήματα στους ανθρώπους αυτούς είναι δική σας απόφαση αλλά το θέμα είναι περίπλοκο. Από τη μια η χώρα αυτή είναι φτωχή και δεν υπάρχει κανένα απολύτως σύστημα πρόνοιας και υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ζητιανέψουν. Από την άλλη είναι γνωστό πως κάποιοι γονείς βγάζουν τα παιδιά τους στο δρόμο για ζητιανιά και οι ίδιοι κάθονται και δεν δουλεύουν αφού τα παιδάκια βγάζουν καλύτερο μεροκάματο από αυτούς. Επίσης κάποιοι φτάνουν στο σημείο να ακρωτηριάζουν μέλη του σώματος τους για να συγκινούν περισσότερο τους ξένους προτιμώντας τη ζητιανιά από τη δουλειά. Με το να δίνετε χρήματα σε ανθρώπους στο δρόμο τους κάνετε αυτούς ακόμη πιο εξαρτώμενους και ο φαύλος κύκλος μεγαλώνει. Αν θέλετε πραγματικά να βοηθήσετε καλύτερα να κάνετε δωρεά σε κάποιο σχολείο ή οργανισμό. Αυτοί ξέρουν καλύτερα πως μπορούν να βοηθήσουν πραγματικά.

Εκτός από τους ντόπιους ζητιάνους, συχνό φαινόμενο κυρίως στην Pnohm Penh είναι να σε πλησιάζουν δυτικοί άντρες (πολλές φορές ναρκομανείς) και αφού σου πουν μια ιστορία πως πχ κάποιος οδηγός tuk tuk έφυγε με την τσάντα τους που είχαν όλα τους τα λεφτά ή πως κοιμήθηκαν με μια κοπέλα και όταν ξύπνησαν η κοπέλα είχε εξαφανιστεί και μαζί και το πορτοφόλι και διαβατήριο τους, σου ζητάνε δανεικά. Μερικές φορές είναι πασιφανές πως πρόκειται για ψέμα ενώ άλλες όχι και τόσο.

Εγκληματικότητα: Παρά τη φτώχια η Καμπότζη είναι ιδιαίτερα ασφαλής. Ληστείες ή επιθέσεις είναι πολύ σπάνιες. Άντε να πέσετε σε κανέναν πορτοφολά, οπότε κρύψτε τα χρήματα σας σε ασφαλές σημείο ή θύμα μικροαπάτης. Στην Pnohm Pehn προσοχή στους τσαντάκηδες και ειδικά στην περιοχή δίπλα στο ποτάμι, κοντά στο παλάτι.

Προσοχή θέλει στα club της Pnohm Penh στα οποία συχνάζουν τα πλουσιόπαιδα της πόλης. Αυτά τα καλόπαιδα έχουν το συνήθειο να πηγαίνουν εκεί με τη συνοδεία μπράβων και ψάχνουν τρόπους να επιδείξουν τη δύναμη τους. Δεν χρειάζεται σοβαρή αφορμή για να ανάψουν τα αίματα. Ένα σκούντημα ή ένα υποτίθεται περίεργο βλέμμα είναι γι’αυτούς αρκετό για να ξεκινήσουν καβγά.

Πάντα προσέχουμε στο δρόμο, μηχανάκια εμφανίζονται από το πουθενά.

Φίδια: μεγάλη προσοχή στους ναούς και στα χαλάσματα.

Υγεία: Δεν χρειάζεται παραπάνω προσοχή απ’ότι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας. Για περισσότερες λεπτομέρειες κοιτάξτε εδώ.

[Προηγούμενη][Εισαγωγή][Επόμενη]

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008

Καμπότζη: 02. Πληροφορίες για την Καμπότζη (IΙ)

Πως να πάτε:
Ο πιο εύκολος και οικονομικός τρόπος να φτάσετε στην Καμπότζη είναι να πάτε αεροπορικώς μέχρι την Bangkok για την οποία οι πτήσεις είναι σχετικά φτηνές (πληροφορίες για να φτάσετε στην Ταϊλάνδη υπάρχουν εδώ) και από εκεί είτε αεροπορικώς είτε οδικώς να περάσετε στη γειτονική Καμπότζη.
Πτήσεις προς Pnohm Pehn και Siem Reap πραγματοποιούν οι Thai Airways και Bangkok Airways.
Αν προτιμάτε να το κάνετε οδικός μπορείτε εύκολα να πάρετε λεωφορείο ή τραίνο από την Bangkok έως τα σύνορα και από εκεί με shared-taxi (δες παρακάτω) να συνεχίσετε μέχρι την πρώτη σας στάση στην Καμπότζη.

Προσοχή: Στην Bangkok και ειδικά στην Khao San rd θα δείτε πολλά γραφεία να διαφημίζουν λεωφορεία που κάνουν το Bangkok – Siem Reap με ελάχιστα λεφτά. Προτού κλείσετε όμως θέσεις ξανασκεφτείτε το, αφού πρόκειται για μια από τις πιο γνωστές απάτες. Η απάτη περιλαμβάνει: κλέψιμο στα σύνορα (στο διαβόητο πέρασμα Aranya Prathet – Poipet) αφού θα σας πουν πως η visa κοστίζει πολύ περισσότερο από τα $20 που στοιχίζει κανονικά, πολύωρη καθυστέρηση στα σύνορα λόγω φόρτου και για να ξεμπερδέψετε πιο γρήγορα θα πρέπει να κάνετε κάποιο “δωράκι” στον συνοριοφύλακα, λεωφορεία που δεν θα είναι εκεί για να σας παραλάβουν και θα σας ζητηθούν παραπάνω χρήματα για να βρεθεί άλλο, άφιξη στην Siem Reap αργά το βράδυ και το λεωφορείο θα σας αφήσει σε συγκεκριμένο ξενοδοχείο και άλλα. Ο καλύτερος τρόπος κατά τη γνώμη μου είναι να το κάνετε ανεξάρτητα και στο τέλος θα γλιτώσετε χρόνο και χρήματα και δεν θα σας έχουν σπάσει και τα νεύρα. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε πως πέρασα εγώ τα σύνορα σε άλλο σημείο.

Αν είστε ήδη στην περιοχή υπάρχει δυνατότητα να περάσετε από εδάφους από και προς όλες τις γειτονικές χώρες. Η visa βγαίνει στα σύνορα και κοστίζει $20.
Μετακινήσεις:
Για τις μετακινήσεις στο εσωτερικό της χώρας το πιο συνηθισμένο μέσο είναι τα λεωφορεία, τα οποία όμως είναι παλιά και άβολα ενώ οι δρόμοι είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Αν θέλετε να έχετε την άνεση σας, μπορείτε να ναυλώσετε ένα από τα πολλά taxi. Στις απομακρυσμένες περιοχές όπου δεν πάνε τα μεγάλα λεωφορεία, πηγαίνουν pick up trucks, minivans και shared-taxis. Και τα τρία αυτά μέσα είναι τόσο φορτωμένα που κάθετε ο ένας πάνω στον άλλον (και αυτός πάνω σε σακιά). Επίσης κάποιες διαδρομές (πχ Battambang-Siem Reap, Siem Reap-Pnohm Pehn κα) μπορείτε να της κάνετε από το ποτάμι αλλά είναι λίγο τουριστική απάτη και τα ταχύπλοα που χρησιμοποιούνται επικίνδυνα.

Μέσα στις πόλεις υπάρχουν tuk tuk και moto (μηχανάκια ταξί). Για μικρές αποστάσει στοιχίζουν έως $1 ενώ αν θέλετε να τα κλείσετε για ολόκληρη μέρα από $7 και πάνω. Ποτέ μην δεχτείτε την αρχική τους τιμή αφού θα είναι τουλάχιστον 2 φορές πάνω από την κανονική.

[Προηγούμενη][Εισαγωγή][Επόμενη]

Καμπότζη: 01. Πληροφορίες για την Καμπότζη (I)

Βασικά στοιχεία:
Πρωτεύουσα Πνομ Πενχ
Επίσημη γλώσσα Χμερ
Πολίτευμα Δημοκρατική συνταγμ. μοναρχία
Θρησκεία Βουδισμός (95%)
Έκταση 181.035 km²
Πληθυσμός 13.971.000
Νόμισμα Riel
Ζώνη ώρας UTC+7
(πηγή: wikipedia)
Τοποθεσία:
Η Καμπότζη βρίσκεται στην καρδιά της νοτιοανατολικής Ασίας. Συνορεύει στα δυτικά με την Ταϊλάνδη, στα ανατολικά με το Βιετνάμ, βόρεια της βρίσκεται το Λάος και στο νότο η θάλασσα του κόλπου της Ταϊλάνδης. Είναι χώρα κυρίως επίπεδη που την κάνει κατάλληλη για καλλιέργεια ρυζιού, κάτι που αντιλαμβάνεσαι με το που βγεις από τις πόλεις, αφού οι φυτείες ρυζιού καταλαμβάνουν τεράστιες εκτάσεις. Το υγρό στοιχείο είναι σημαντικό με τον ποταμού Mekong να διασχίζει τη χώρα και τη θάλασσα να βρέχει τις νότιες περιοχές της.
Κλίμα:
Τροπικό, ίδιο με τις περισσότερες χώρες της ΝΑ Ασίας. Συγκεκριμένα,
Νοέμβρης-Φεβρουάριος είναι ο χειμώνας τους, με τις ηπιότερες θερμοκρασίες και την χαμηλή βροχόπτωση και είναι η ιδανική εποχή για επίσκεψη.
Μάρτιος-Μάιος, ξηρασία και αφόρητη ζέστη.
Μάιος-Οκτώβρης, βροχερή περίοδος με μουσώνες. Λόγω έλλειψης υποδομών (κυρίως δρόμων) στη χώρα, κάποιες απομακρυσμένες περιοχές είναι δυσπρόσιτες κατά την περίοδο αυτή.
Ιστορία
Φυσικά δεν μπορώ να γράψω την ιστορία ολόκληρης της χώρας εδώ. Όμως για να καταλάβεις το λαό αυτό αλλά και την ιστορία αυτή, πρέπει να γνωρίζεις έστω τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα της χώρας.

Οι πρώτες ενδείξεις ανεπτυγμένου πολιτισμού στην περιοχή τοποθετούνται γύρω στο 1.000 π.Χ. Η περιοχή υπήρξε κέντρο της Αυτοκρατορίας των Χμερ, που άκμασε από τον 9ο έως και τον 13ο-14ο αιώνα. Κατόπιν η χώρα πέρασε διαδοχικά στην κυριαρχία Ταϊλανδών και Βιετναμέζων. Το 1863 έγινε προτεκτοράτο της Γαλλίας, από την οποία κέρδισε την ανεξαρτησία της το 1953. Αν και επίσημα ουδέτερη κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ, η χώρα βομβαρδίστηκε από την αμερικανική αεροπορία και έγινε θέατρο επιχειρήσεων του αμερικανικού στρατού, καθώς η μεθόριός της αποτελούσε καταφύγιο των Βιετκόνγκ. Ταυτόχρονα, βρισκόταν σε εξέλιξη το αντάρτικο των Κόκκινων Χμερ, με αρχηγό τον Πολ Ποτ, για την κατάληψη της εξουσίας, κάτι που κατάφεραν το 1975. Το 1978 το Βιετνάμ εισέβαλλε στη χώρα για να σταματήσει τις δολοφονίες Βιετναμέζων από το καθεστώς, ξεκινώντας έναν πόλεμο που κράτησε μέχρι το 1991.
(πηγή: wikipedia)
Χρήματα
Το επίσημο νόμισμα της Καμπότζης είναι το Riel. Ανεπίσημα όμως είναι το δολάριο. Όπου και να πάτε όλες οι συναλλαγές γίνονται σε δολάρια. Τα Riel (αυτά τα χάρτινα πατσαβούρα που με δυσκολία διακρίνεις το ποσό) χρησιμοποιούνται ελάχιστα και μόνο για πολύ μικρά ποσά. Δεν χρειάζεται να αλλάξετε χρήματα σε Riel, περιμένετε και κάποια στιγμή θα σας δώσουν τα ρέστα σας στο νόμισμα αυτό. Προσοχή: σε αντίθεση με τα τοπικά χαρτονομίσματα που είναι σε αχρεία κατάσταση συνήθως, τα δολάρια πρέπει να είναι κολλαριστά. Ένα μικρό σκίσιμο, μια μουτζούρα ή ένα κάπως παλιό και τσαλακωμένο χαρτονόμισμα ίσως να μη γίνει δεκτό και να έχετε πρόβλημα να το χρησιμοποιήσετε. Εφοδιαστείτε με μικρής αξίας χαρτονομίσματα γιατί όταν οι αγορές σας είναι της τάξεως των $2-3, δύσκολα θα μπορούν να σας χαλάσουν το χαρτονόμισμα των $100.
$1 = 4000r
Κόστος ταξιδιού
Όπως και στις περισσότερες χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, το κυριότερο έξοδο είναι το να φτάσεις (δες παρακάτω). Μετά η ζωή μπορεί είναι σχεδόν τσάμπα. Εξαρτάται πάντα από το τις επιλογές σου και το τι θες να κάνεις. Για να πάρετε μια ιδέα οι τιμές τον Σεπτέμβρη/Οκτώβρη του 2007 ήταν περίπου οι εξής:

Διαμονή (εξαρτάται και από το μέρος, την εποχή, την κατάσταση και το μέγεθος του δωματίου, αν το δωμάτιο θα έχει δικό του μπάνιο κτλ):
Δωμάτιο σε guesthouse με ανεμιστήρα $2-8
Δωμάτιο με A/C $10-20
Πολυτελές δωμάτιο $20 και πάνω

Φαγητό:
Σε αγορές και στο δρόμο από $0,5
Σε εστιατόριο τοπικό ή για backpackers $1-$3 το πιάτο
Σε εστιατόριο για τουρίστες $2-$5 το πιάτο

Γενικά έξοδα:
Μεγάλο μπουκάλι νερό $0,5
Μεγάλο μπουκάλι μπύρα $1-2
Μασάζ $4-6 η 1 ώρα
Αναμνηστικό t-shirt $2-3
Moto με οδηγό για ολόκληρη μέρα $7-10 (εξαρτάται και από τις αποστάσεις)
Κάποιες επιπλέον τιμές θα αναφέρω και στην ιστορία.

[Εισαγωγή][Επόμενη]

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Πληροφορίες για ταξίδι στο Vietnam

Το Βιετνάμ είναι χώρα που αξίζει την επίσκεψη για τη φυσική ομορφιά, την τραγική ιστορία, την ιδιαιτερότητα των ανθρώπων, το διφορούμενό πολιτικοοικονομικό παρόν, την νόστιμη κουζίνα κα.

Πρακτικά: Το ταξίδι στο Βιετνάμ είναι πολύ εύκολο (μην φοβηθείς να πας ανεξάρτητα). Σε όλα τα τουριστικά μέρη αρκετός κόσμος μιλάει αγγλικά, η χώρα είναι πολύ φτηνή, οι μετακινήσεις εύκολες (μερικές φορές όχι ιδιαίτερα άνετες αλλά αυτό εξαρτάται από το τι πληρώνεις). Το σχήμα της χώρα διευκολύνει τις οδικές μετακινήσεις αφού κατά κύριο λόγο ακολουθείς μια κατεύθυνση και δεν χρειάζεται να κάνει πολλά πισωγυρίσματα χάνοντας χρόνο. Αν έχεις το χρόνο και τη διάθεση να το γυρίσει ολόκληρο φρόντισε να φτάνεις στη Σαϊγκόν και να φεύγεις από το Hanoi ή αντιστρόφως γιατί αν πρέπει να γυρίσεις στην πόλη απο’που ξεκίνησες θα χάσεις πολύ χρόνο.

Διαδρομή/αξιοθέατα:
Εγώ κινήθηκα από το νότο προς το βορρά και έκατσα 30 μέρες, όση είναι η διάρκεια της visa. (για πληροφορίες για τη visa κοίτα εδώ). Γενικά ακολούθησα μια διευρυμένη τουριστική διαδρομή και δεν βγήκα ιδιαίτερα εκτός αυτής αλλά 30 μέρες δεν είναι αρκετές για αυτή τη χώρα.
Mekong Delta: Πέρασα με ποταμόπλοιο τα σύνορα από Καμπότζη μέσω του Mekong με ένα 3ήμερο tour στο δέλτα του ποταμού.

Σαϊγκόν (Ho Chin Minh city): Κλασική Ασιατική πόλη με χιλιάδες μηχανάκια, κίνηση, θόρυβο κτλ. Καλή (τουριστική) νυχτερινή ζωή, μεγάλη κεντρική αγορά, ανατριχιαστικό το μουσείο για τον πολέμου του Βιετνάμ (τον Αμερικάνικο πόλεμο όπως τον λένε οι Βιετναμέζοι), ωραία κτήρια. Εκδρομή στα Cu Chi tunnels, τα υπόγεια tunnel που χρησιμοποιούσαν οι Vietcong (δεν είναι κατάλληλα για κλειστοφοβικούς)

Mui Ne: Παραλιακό μέρος όπου το kite-surfing είναι must. Πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα, αξίζει για την επίσκεψη στους αμμόλοφους και κάποιους ακόμα εντυπωσιακούς σχηματισμούς της φύσης.

Dalat: Ορεινή (και βροχερή και κρύα) πόλη, πολύ διαφορετική από το υπόλοιπο Βιετνάμ. Έχει ωραία περίχωρα. Γνωστή για τους "easy-riders", μηχανόβιους που κάνουν tour τους ξένους με τις μηχανές τους.

Nha Trang: Το κοσμοπολίτικο παραλιακό μέρος της χώρας. Μου θύμισε Phuket, δεν μου άρεσε αλλά έβρεχε συνεχώς όταν πήγα. Ψηλά ξενοδοχεία αλλά έχει και κοντινά νησιά για snorkeling και καταδύσεις. Πολλοί το λατρεύουν.

Hoi An: Καταπληκτική πόλη (σαν το Εδιμβούργο και την Πράγα, όπου πας για την πόλη την ίδια), αξίζει να πας για να κάνεις βόλτα στο μικρό παραδοσιακό κέντρο του. Πολύ τουριστικό, το καλύτερο μέρος να ράψεις ρούχα. Έχει και παραλία κοντά και ωραία περίχωρα.

Hue: Για την αρχαία αυτοκρατορική πόλη και τους βασιλικούς τάφους γύρω

Hanoi: Βόλτες στα σοκάκια της παλιάς πόλης, επίσκεψη στην περιοχή του μαυσωλείου του Ho Chi Minh, βόλτα και ψώνια στη μεγάλη βραδινή αγορά. Πόλη απόλαυση.

Halong Bay: Κρουαζιέρα στο μοναδικό Halong bay (για 1-3 μέρες αλλά μην παραλείψεις να περάσεις 1 βράδυ στο πλοίο).

Sapa: Βορειο δυτικά. Γραφικό (πολύ τουριστικό) χωριό γνωστό για τη φυσική ομορφιά (βουνά, κοιλάδες, ποτάμια κτλ) αλλά κυρίως για τις μειονότητες (γυναίκες θα σε ακολουθούν σε κάθε σου βήμα να σου πουλήσουν βραχιόλια και άλλα, τα άσχημα της τουριστικής ανάπτυξης)

Από εκεί εγώ πέρασα στην Κίνα, αυτό είναι άλλη ιστορία.

Άλλα μέρη που δεν πήγα Bac Ha, κοντά στη Sapa, το ίδιο κάπως αλλά λιγότερο τουριστικό (έτσι λένε, δεν ξέρω σίγουρα). Tam Coc, το Halong Bay της στεριάς, εδώ τα βράχια είναι περιτριγυρισμένα από ορυζώνες. Και άλλα φυσικά που δεν προλαβαίνεις να τα δεις όλα σε 1 μήνα!!

Ένα αρνητικό του Vietnam που όμως είναι πολύ εκνευριστικό είναι πως όπου και να’σαι πάντα κάποιος θα περπατάει δίπλα σου και θα προσπαθεί να σου πουλήσει κάτι, να σε τραβήξει στο μαγαζί του, να σε πείσει πως χρειάζεσαι οδηγό ή καινούργιο κουστούμι κτλ και όσες φορές και αν του πεις όχι δεν υποχωρεί με τίποτα.
Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

Γιορτή ιθαγενών στην Παπούα Νέα Γουινέα


Στην πόλη Goroka στην Παπούα-Νέα Γουινέα, στα μέσα του Σεπτέμβρη, πραγματοποιείται το μεγαλύτερο ετήσιο φεστιβάλ αυτοχθόνων που συγκεντρώνει 100 διαφορετικές ιθαγενείς φυλές της χώρας.

Gorota_show

Το φεστιβάλ πρωτοξεκίνησε το 1957 από Αυστραλούς ιεραπόστολους που με αυτό τον τρόπο θέλησαν να φέρουν κοντά τις φυλές και να σταματήσουν τις μεταξύ τους εχθροπραξίες. Πλέον το φεστιβάλ έχει γίνει θεσμός και κάθε χρόνο συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών.

Η κάθε φυλή φτάνει με τα μέλη της ντυμένα με τις παραδοσιακές τους στολές και τα οποία κάνουν επίδειξη των παραδόσεων, των χορών και των τελετουργικών τους. Το φεστιβάλ αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία να έρθει ο επισκέπτης σε επαφή με τον πολιτισμό της κάθε φυλής.

(πηγή φωτογραφίας: http://www.thinkbigadventures.com)

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

Απορίες για ταξίδι/διακοπές στην Ταϊλάνδη; Οι απαντήσεις εδώ (μέρος 3)



14. Που να πάω, τι να δω; Koh Samui ή Phuket;
15. Θα βρω ένα μυστικό νησί όπως αυτό στην “Παραλία”;
16. Γαμώ τις γκόμενες μου ’παν πως έχει, θα γ**** κάθε μέρα, ε;
17. Ναρκωτικά πολλά, τσάμπα και ελεύθερα, έτσι;
18. Τι να πάρω μαζί μου;
19. Τα κινητά πιάνουν, internet θα βρω;

14. Που να πάω, τι να δω; Koh Samui ή Phuket;

Δύσκολα απαντιέται αυτή η ερώτηση. Όχι μόνο επειδή η Ταϊλάνδη είναι μια μεγάλη χώρα με πολλά αξιοθέατα, φυσικές ομορφιές και κρυμμένους θησαυρούς αλλά επίσης επειδή εξαρτάται από το τι αναζητεί ο καθένας στο ταξίδι του και πόσο χρόνο διαθέτει.

Το πιο συνηθισμένο δρομολόγιο που κάνουν οι επισκέπτες είναι να φτάσουν στην Bangkok, από εκεί να φύγουν για τις παραλίες του νότου όπου θα περάσουν τις περισσότερες μέρες και αφιερώνουν και 1-2 μέρες πριν την αποχώρηση τους στην Bangkok για να δουν τα αξιοθέατα και να ψωνίσουν.

Το πλάνο αυτό δεν είναι άσχημο αλλά δυστυχώς έτσι μένουν απ’ έξω πολλά μέρη της χώρα που αξίζει να επισκεφτεί κάποιος. Επίσης η συντριπτική πλειοψηφία επισκέπτεται στο νότο είτε το Phuket σε συνδιασμό με τα νησιά Phi Phi είτε το Koh Samui σε συνδιασμό με το Koh Pha Ngan. Τα μέρη αυτά αν και είναι όμορφα, είναι πλέον πολύ ανεπτυγμένα, οι ξένοι είναι περισσότεροι από τους ντόπιους και χάνεται εν μέρει η αίσθηση του που βρίσκεσαι. Εγώ λοιπόν προτείνω από να πάτε μονάχα στα τρανταχτά τουριστικά μέρη, να αφιερώσετε και κάποιες μέρες σε μέρη λιγότερο τουριστικά, εκεί που η ζωή κυλά στο ρυθμό των Ταϊλανδών και όχι των τουριστών.

Πέρα από τα νησιά και τις παραλίες που βρίσκονται στο νότο, ο βορράς είναι γνωστός για την πλούσια φύση του: τροπικά δάση, ποτάμια, πλούσια πανίδα. Εκεί κατευθύνονται κυρίως αυτοί που θέλουν να κάνουν μια εκδρομή/safari στα δάση. Στην κεντρική Ταϊλάνδη υπάρχουν οι ιστορικές πόλεις Ayathaya και Sukhothai γεμάτες με ερείπια ναών καθώς και η γέφυρα του ποταμού Kwai, γνωστή από την ομώνυμη ταινία που προσελκύει πολλούς επισκέπτες.

Η Bangkok είναι όπως οι περισσότερες Ασιατικές πρωτεύουσες, γεμάτη ζωή και μυρωδιές. Βρώμικη, με κυκλοφοριακό πρόβλημα αλλά και γεμάτη ναούς, αξιοθέατα (παλάτι κτλ), απίστευτες αγορές αλλά και πολλές αντιθέσεις: από τη μια οι φτωχογειτονιές και από την άλλη περιοχές με ουρανοξύστες και εμπορικά κέντρα μεγαλύτερα από αυτά της δύσης. Ένα είναι σίγουρο, πως στην Bangkok δύσκολα θα βαρεθείς.

Επειδή είναι αδύνατον να γράψω εδώ όλα τα μέρη που αξίζει να δει κάποιος στη Ταϊλάνδη, προτιμότερο είναι να αγοράσετε έναν ταξιδιωτικό οδηγό και διαβάζοντας τον να αποφασίσετε ποια μέρη σας κεντρίζουν περισσότερο το ενδιαφέρον και να βγάλετε το δικό σας πρόγραμμα.

15. Θα βρω ένα μυστικό νησί όπως αυτό στην “Παραλία”;

Χωρίς να θέλω να σε απογοητεύσω, οι πιθανότητες να γίνεις ο νέος Di Caprio είναι μάλλον μηδαμινές. Η Ταϊλάνδη έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ που όλες σχεδόν οι όμορφες παραλίες και νησιά έχουν ήδη ανακαλυφθεί από την τουριστική βιομηχανία. Πριν 20 χρόνια ναι θα είχες ακόμα την ευκαιρία αλλά σήμερα λίγο δύσκολο. Παρ’όλα αυτά είναι πολύ εύκολο να βρεις μια όμορφη παραλία, με λίγο κόσμο, να νοικιάσεις ένα bungalow δίπλα στην άμμο, κάτω από τους φοίνικες και να ζήσεις έτσι μέρος της δικιάς σου «Παραλίας».

16. Γαμώ τις γκόμενες μου ’παν πως έχει, θα γ**** κάθε μέρα, ε;

Η βιομηχανία του sex είναι τεράστια στην Ταϊλάνδη. Είναι δύσκολο να κατανοήσεις το μέγεθος της προτού το δεις με τα ίδια σου τα μάτια. Χιλιάδες δυτικοί άντρες (αλλά κυρίως Ασιάτες) πάνε στην Ταϊλάνδη κάθε χρόνο για σεξοτουρισμό. Κάτι που υποβιβάζει, κατά τη γνώμη μου, τη χώρα, τον πολιτισμό της και τους ανθρώπους της. Χιλιάδες γυναίκες εκδίδονται, ενώ άλλες αναζητούν έναν εύπορο τουρίστα είτε για τον παντρευτούν είτε για να τους στέλνει χρήματα αφού φύγει. Από τα συχνότερα και χειρότερα πράγματα που αντικρίζεις είναι τα ζευγάρια 18χρόνων ντόπιων κοριτσιών με αηδιαστικούς farang γέρους (δυτικοί).

Αν έχεις σκοπό να ταξιδέψεις ως την άλλη άκρη του κόσμου για το σεξ, θα προσπαθούσα να σε αποτρέψω αλλά μάλλον χωρίς αποτέλεσμα. Τουλάχιστον να είσαι αρκετά έξυπνος και να χρησιμοποιείς προφυλάξεις, προστατεύοντας τον εαυτό σου αλλά και τις κοπέλες. Το πρόβλημα με τις σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες είναι πολύ μεγάλο, λόγω της έκτασης της πορνείας.

17. Ναρκωτικά πολλά, τσάμπα και ελεύθερα, έτσι;

Ναι, ναρκωτικά υπάρχουν πολλά και κάποιοι ντόπιοι (αλλά και ξένοι) είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε αυτά. Αν έχεις σκοπό να πας στην Ταϊλάνδη να κάνει ναρκοτουρισμό να πας, αν όμως ήξερες πόσοι τουρίστες συλλαμβάνονται κάθε χρόνο με ναρκωτικά, πόσοι τουρίστες έχουν φυλακιστεί και πόσοι έχουν πληρώσει υπέρογκα ποσά για δωροδοκίες για να αφεθούν ελεύθεροι θα το ξανασκεφτόσουν.

Σε διάφορα τουριστικά μέρη και κυρίως στο Koh Pha Ngan κατά το Full Moon party, κυκλοφορούν πολλά ναρκωτικά κακής ποιότητας που θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τους χρήστες. Επίσης η αστυνομία δεν είναι χαζή, ξέρει τι συμβαίνει. Όταν ο οδηγός του tuk tuk ή ο πλανόδιος που πουλάει κοσμήματα στην παραλία, προσπαθήσει να σας πουλήσει χόρτο, η αστυνομία το ξέρει από πιο πριν (αν δεν είναι ο ίδιος κρυφός αστυνομικός) και δεν θα κυνηγήσει τον ντόπιο αλλά τον ξένο με το παχύ πορτοφόλι. Αν μετά από όλα αυτά πιστεύετε πως αξίζει το ρίσκο, τουλάχιστον βάλτε την λογική σας να δουλέψει πριν κάνετε οτιδήποτε.

18. Τι να πάρω μαζί μου;

Όσο το δυνατόν λιγότερα πράγματα! Είναι σύνηθες φαινόμενο να παίρνουμε περισσότερα πράγματα απ’ότι πραγματικά χρειαζόμαστε για να νιώθουμε ασφάλεια. Μεγάλο λάθος. Στην Ταϊλάνδη θα βρεις οτιδήποτε χρειαστείς σε τιμές κατά πολλές φορές φθηνότερες από αυτές τις Ελλάδας. Παίρνοντας μαζί σου λίγα πράγματα θα έχεις περισσότερο χώρο στην βαλίτσα για αγορές που θα κάνεις εκεί.

Ποιος ο λόγος για παράδειγμα να κουβαλήσεις από το σπίτι σου 10 t-shirts όταν μπορείς να τα αγοράσεις εκεί προς 2-3ευρώ το ένα; Θα πάρεις καινούργια και θα σου μείνουν κι’ολας. Επίσης σε κάθε guesthouse/ξενοδοχείο μπορείς να δώσεις τα ρούχα σου για πλύσιμο, δεν υπάρχει κίνδυνος να ξεμείνεις από καθαρά ρούχα

Ένας φακός θα ήταν χρήσιμος αφού κάποιες περιοχές δεν φωτίζονται αλλά και κάποια απομακρυσμένα νησιά δεν ηλεκτροδοτούνται όλο το 24ώρο. Επίσης καλό είναι να έχεις μαζί όλα τα φάρμακα που μπορεί να χρειαστείς.

19. Τα κινητά πιάνουν, internet θα βρω;

Θα πρέπει να βρίσκεσαι σε κάποιο πολύ απομακρυσμένο μέρος της Ταϊλάνδης για να μην πιάνει το κινητό σου, αν έχεις φυσικά ενεργοποιήσει το roaming. Οι Ταϊλανδοί, όπως και οι έλληνες, έχουν μανία με τα κινητά και έτσι υπάρχει κάλυψη δικτύου σε όλη τη χώρα. Αν σκοπεύετε να μείνετε για αρκετό καιρό και να κάνετε ή να σας κάνουν τηλεφωνήματα, μπορείτε εύκολα να αγοράσετε μια κάρτα με καινούργιο νούμερο που δουλεύει με τον ίδιο τρόπο όπως και τα ελληνικά καρτοκινητά. Από την άλλη όμως, δεν θα’ταν προτιμότερο να απενεργοποιήσετε τελείως την συσκευή σας και να αποκοπείτε τελείως;

Internet cafes υπάρχουν παντού. Και αν δεν υπάρχει internet cafe, θα υπάρχει κάποιο guesthouse ή ξενοδοχείο που θα προσφέρει τη δυνατότητα σύνδεσης στο internet. Οι ταχύτητες είναι καλές και οι τιμές χαμηλές, πάντα όμως εξαρτάται από το μέρος που βρίσκεσαι. Αν πάτε σε internet cafe που απευθύνετε σε τουρίστες θα βρείτε εγκατεστημένα και προγράμματα επικοινωνίας, όπως το Windows Live Messenger (MSN) και το Skype και συνήθως στοιχίζει 0,50-2 ευρώ η ώρα. Τα ακριβότερα βρίσκονται κυρίως σε νησιά που δεν έχουν ηλεκτρικό και λειτουργούν τους υπολογιστές με ρεύμα από γεννήτρια. Τα μεγάλα ξενοδοχεία το χρεώνουν ακριβότερα. Αν πάτε σε internet cafe για ντόπιους, τα οποία κατακλύζονται από παιδιά που παίζουν παιχνίδια θα το πληρώσετε λιγότερο, μεταξύ 0,20-1ευρώ αλλά μερικές φορές οι υπολογιστές είναι αρκετά αργοί. Πάντα προσοχή γιατί οι υπολογιστές είναι γεμάτοι ιούς, οπότε συνδέστε τις συσκευές σας μόνο αν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.
Συνήθως τα internet cafe προσφέρουν και τηλεφωνικές υπηρεσίες για να καλέσετε Ελλάδα και εκεί μπορείτε να γράψετε και cds ή dvds με φωτογραφίες αν έχει γεμίσει η μνήμη της μηχανής σας.

[Προηγούμενη][Εισαγωγή]

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Απορίες για ταξίδι/διακοπές στην Ταϊλάνδη; Οι απαντήσεις εδώ (μέρος 2)



7. Πόσο κοστίζουν τα αεροπορικά; Πόσα λεφτά χρειάζομαι για 10 μέρες;
8. Πόσα λεφτά θα χρειαστώ για...
9. Που να αλλάξω λεφτά, έχουν τράπεζες και ATM;
10. Έχω ακούσει πως σίγουρα θα με κλέψουν, μπορεί και να με σκοτώσουν, είναι αλήθεια;
11. Χρειάζομαι εμβόλια, φάρμακα, πανοπλία;
12. Πως θα μετακινούμε, έχουν αυτοκίνητα;
13. Φαγητό θα βρίσκω ή θα πεθάνω της πείνας; Είναι ασφαλές;

7. Πόσο κοστίζουν τα αεροπορικά; Πόσα λεφτά χρειάζομαι για 10 μέρες;

Τα αεροπορικά εισιτήρια αποτελούν τη μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση σε ένα τέτοιο ταξίδι. Η τιμή τους εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η εποχή που θα πραγματοποιηθεί το ταξίδι, η αεροπορική εταιρία, πόσο καιρό πριν θα κλείσουμε κτλ. Οι τιμές ξεκινάνε από τα 600 περίπου ευρώ για εισιτήριο με επιστροφή. Οι πιο οικονομικές εταιρίες είναι αυτές των χωρών της μέσης ανατολής όπως Qatar Airways, Gulf Air, Royal Jordanian, Egypt Air κτλ. Ακριβότερη είναι η Thai καθώς και οι ευρωπαϊκές.

Το πόσα χρήματα θα χρειαστείς για όσο κάτσεις στην Ταϊλάνδη εξαρτάται από τη ζωή που θες να κάνεις; Μπορείς αν θες να μένεις σε ακριβά ξενοδοχεία, να τρως σε ακριβά εστιατόρια, να παίρνεις εσωτερικές πτήσεις για τις μεταφορές σου και να έχεις προσωπικό ξεναγό. Από την άλλη μπορείς να μένεις σε φτηνά guesthouses, να τρως σε τοπικά εστιατόρια και να μετακίνησε με λεωφορεία όπως κάνουν οι ντόπιοι. Επίσης εξαρτάται από τα ψώνια που θα κάνεις. Μπορείς να την περνάς με 10-15ευρώ τη μέρα, μπορείς και να ξοδεύεις εκατοντάδες ευρώ σε πολυτέλειες.

8. Πόσα λεφτά θα χρειαστώ για...

Όπως έγραψα και παραπάνω το πόσα λεφτά θα ξοδέψει ο καθένας εξαρτάται από τον ίδιο. Για να πάρετε μια ιδέα, ορίστε κάποια παραδείγματα καθημερινών εξόδων.
(χοντρικά 1ευρώ = 50baht)

Διαμονή (εξαρτάται και από το μέρος, την εποχή, την κατάσταση και το μέγεθος του δωματίου, αν το δωμάτιο θα έχει δικό του μπάνιο κτλ):
Κρεβάτι σε κοιτώνα 80-120 baht
Δωμάτιο σε guesthouse με ανεμιστήρα 100-500 baht
Δωμάτιο με A/C 500-1500 baht
Πολυτελές δωμάτιο 1500b και πάνω

Φαγητό (οι τιμές εκτινάζονται στα δυτικά πιάτα):
Ρύζι ή noodles στο δρόμο 20-40b
Γεύμα σε τοπικό εστιατόριο 40-100b
Γεύμα σε εστιατόριο για τουρίστες 100-400b
Κυριλέ εστιατόριο 400b και πάνω

Μπουκαλάκι νερό 10b
Μεγάλο μπουκάλι μπύρα 40-150b
Ταϊλανδέζικο μασάζ 200b οι 1 ώρα
Αναμνηστικό t-shirt 100-250b
Ημερήσια εκδρομή για snorkelling από 400b

9. Που να αλλάξω λεφτά, έχουν τράπεζες και ATM;

Κάθε πόλη της Ταϊλάνδης έχει αρκετά καταστήματα τραπεζών και όλα είναι εφοδιασμένα με ATMs. Τα ΑΤΜs αυτά δέχονται κάρτες από τράπεζες του εξωτερικού με την επιβάρυνση των 2-3ευρώ που κρατά η ελληνική τράπεζα. Για το λόγω αυτό είναι προτιμότερο να κάνετε μεγάλες αναλήψεις από το να πηγαίνετε κάθε μέρα στο μηχάνημα για νέα ανάληψη. Οι αναλήψεις γίνονται μόνο σε Baht (το εθνικό νόμισμα) και σε κανένα άλλο συνάλλαγμα.
Στο αεροδρόμιο της Bangkok υπάρχει και μηχάνημα ATM αλλά και ανταλλακτήριο. Φροντίστε να αλλάξετε κάποια χρήματα εκεί γιατί θα τα χρειαστείτε για τη μεταφορά σας στο κέντρο. Επίσης σε κάθε τράπεζα μπορείς να αλλάξεις χρήματα και υπάρχουν και ανταλλακτήρια στον δρόμο (με ελαφρώς χαμηλότερη ισοτιμία). Δεν θα αντιμετωπίσετε πουθενά πρόβλημα στο να αλλάξετε τα ευρώ σας.
Οι τράπεζες δεν χρεώνουν κόμιστρο για αλλαγή συναλλάγματος, παρά μόνο για την εξαργύρωση ταξιδιωτικών επιταγών.

10. Έχω ακούσει πως σίγουρα θα με κλέψουν, μπορεί και να με σκοτώσουν, είναι αλήθεια;

Η Ταϊλάνδη είναι μια από τις ασφαλέστερες χώρες, τα επίπεδα εγκληματικότητας είναι πολύ χαμηλότερα από άλλες (ακόμα και δυτικές) χώρες και οι Ταϊλανδοί από φύση τους είναι άνθρωπο ήρεμοι και φιλικοί. Στα τουριστικά μέρη η εγκληματικότητα αυξάνετε αλλά συνήθως μιλάμε για μικροκλεψιές (πορτοφολάδες κτλ). Οι επιθέσεις και οι βιαιοπραγίες εναντίον ξένων είναι σπάνιο φαινόμενο εκτός και αν είσαι τρομερά άτυχος ή επιθετικός ο ίδιος. Οι Ταϊλανδοί θεωρούν υποτιμητικό το να υψώνεις τη φωνή σου και να μην ελέγχεις τα νεύρα σου και προσβλητικό το να φωνάζεις σε κάποιον και εκεί επέρχονται παρεξηγήσεις.

Πάρτε τις συνηθισμένες προφυλάξεις και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα. Κρύψτε τα λεφτά σας και τα χαρτιά σας σε μια κρυφή εσωτερική τσέπη και έχετε πάνω σας μόνο τα λεφτά που σας χρειάζονται κάθε μέρα, προσέχετε όταν γυναίκες και lady-boys έρχονται να σας αγκαλιάσουν (γνωστό κόλπο). Προσοχή όταν σας προσφέρουν ποτά σε “περίεργα” συνήθως μέρη και bar και γενικά προσοχή στα υπάρχοντα σας, μην τα αφήνετε χωρίς επιτήρηση.

Υπάρχει μια τεράστια λίστα με απάτες που σκαρώνουν επιτήδειοι με σκοπό να αδειάσουν το πορτοφόλι του αφελή τουρίστα. Κάποια από αυτά είναι: η πώληση “πολύτιμων λίθων” που εκ των υστέρων αποδεικνύονται χάντρες, απάτες με πιστωτικές κάρτες, φιλικές κοπέλες στα bar που τις κερνάς μερικά ποτά και στο τέλος της βραδιάς ο λογαριασμός έχει φτάσει στα μερικά εκατοντάδες ευρώ κτλ.

Φυσικά όλα αυτά δεν σημαίνουν πως όλοι οι ντόπιοι θέλουν να σε κοροϊδέψουν ή να σε κλέψουν. Το αντίθετο, οι περισσότεροι είναι φιλικότατοι και ανοιχτοί και θα σου μιλήσουν, θα κάτσουν μαζί σου και θα σε βοηθήσουν χωρίς να αποζητούν κάποιο όφελος.

11. Χρειάζομαι εμβόλια, φάρμακα, πανοπλία;

Πραγματικά όχι! Παρά τις όποιες συμβουλές των ταξιδιωτικών οδηγών και κάποιων οργανισμών ασφαλείας, όπου προτείνουν τον εμβολιασμό για τις πιο απίθανες ασθένειες, ο κίνδυνος είναι πολύ μικρός. Ειδικά αν όπως το 90% των επισκεπτών κινηθείτε στα τουριστικά μέρη και δεν έχετε σκοπό να μείνετε για 1 μήνα συνεχόμενα μέσα στη ζούγκλα και να κοιμάστε αγκαλιά με γουρούνια οι κίνδυνοι είναι ελάχιστοι.

Κάποιοι βασικοί εμβολιασμοί είναι καλό να έχουν γίνει, ανεξάρτητα από το ταξίδι στην Ταϊλάνδη, όπως το D.T., Polio και εμβολιασμοί για Ηπατίτιδα Α και Β. Πέρα από αυτά, η ελονοσία είναι πλέον αρκετά σπάνια στην Ταϊλάνδη, ειδικά στους τουρίστες και στα τουριστικά μέρη και δεν κρίνεται απαραίτητη η προληπτική χρήση φαρμάκων μιας και οι παρενέργειες τους είναι αρκετά σημαντικές.

Παρ’ολα αυτά η κοινή λογική λέει να παίρνονται μέτρα για την αποφυγή τσιμπημάτων από κουνούπια που μπορεί να μεταδίδουν διάφορες ασθένειες. Από ένα οποιοδήποτε φαρμακείο ή 7-eleven μπορείτε να προμηθευτείτε ένα spray αντικουνουπικό που να περιέχει το συστατικό DEET. Είναι προτιμότερο να προμηθευτείτε εκεί το αντικουνουπικό, μιας και αυτά που κυκλοφορούν στην Ελλάδα δεν είναι τόσο δυνατά (δεν περιέχουν DEET) και αν το προμηθευτείτε από ειδικό κατάστημα θα το ακριβοπληρώσετε.

Προστατευθείτε καλά από τη ζέστη και πίνετε πολύ νερό (εμφιαλωμένο πάντα) για την αποφυγή θερμοπληξίας και προσοχή κοντά στα ζώα (σκύλοι, μαιμούδες κτλ) γιατί πολλά έχουν λύσσα. Σε περίπτωση δαγκώματος είναι απαραίτητη η επίσκεψη σε νοσοκομείο για την χορήγηση αντιλυσσικού όπου είναι μια διαδικασία και επίπονη (επαναλαμβανόμενες ενέσεις) και δαπανηρή.

Τέλος αν ακολουθείτε κάποια φαρμακευτική αγωγή ή παίρνεται κάποια φάρμακα τακτικά καλό είναι να έχετε εφοδιαστεί προτού ξεκινήσετε γιατί ίσως εκεί να μην βρείτε το ίδιο ακριβώς φάρμακο. Προμηθευτείτε Imodium, η διάρροια των ταξιδιωτών είναι η συνηθέστερη ενόχληση.

12. Πως θα μετακινούμαι, έχουν αυτοκίνητα;

Αμέ. Και αυτοκίνητα έχουν, και λεωφορεία και τραίνα και αεροπλάνα και πλοία. Ότι θες! Η Ταϊλάνδη έχει αξιοζήλευτο σύστημα λεωφορείων με πυκνά δρομολόγια που συνδέουν τις μεγάλες πόλεις. Για μικρότερες αποστάσεις, κυρίως μεταξύ κοντινών χωριών ή πολύ μικρών πόλεων σε απομακρυσμένες περιοχές, υπάρχουν τα sawngthaew, δηλαδή αγροτικά που έχουν μετατραπεί σε μικρά λεωφορεία. Το τραίνο είναι πιο άνετο μέσω μεταφοράς, ειδικά όταν πρόκειται για μεγάλες αποστάσεις και ολονύχτιες διαδρομές. Αποφύγετε την 3η θέση αν δεν θέλετε να περάσετε όλη τη διαδρομή καθισμένη σε ένα ξύλινο πάγκο. Για αυτούς που μπορούν να διαθέσουν περισσότερα χρήματα, οι εσωτερικές πτήσεις είναι συχνές και σχετικά φθηνές.

Για μετακινήσεις μέσα στην πόλη υπάρχουν τα ταξί (στην Bangkok επιμείνετε να χρησιμοποιηθεί το ταξίμετρο), τα συμπαθητικά tuk tuk (με τους κομπιναδόρους οδηγούς, οπότε προσοχή), λεωφορεία και sawnghthaews (που λειτουργούν ως αστικά λεωφορεία). Στην Bangkok υπάρχει επίσης και τα πολύ βολικά πλοιάρια που κάνουν διαδρομές στο ποτάμι και το skytrain (υπερυψωμένος σιδηρόδρομος με όμορφη θέα).

13. Φαγητό θα βρίσκω ή θα πεθάνω της πείνας; Είναι ασφαλές;

Η Ταϊλάνδέζικη κουζίνα είναι από μόνη της ένας λόγος για επίσκεψη στη χώρα. Οι Ταϊλανδέζοι είναι καλοφαγάδες, τρώνε όχι δύο ή τρεις φορές τη μέρα αλλά έως και πέντε αφού το φαγητό θεωρείται από τις μεγαλύτερες απολαύσεις. Το ρύζι και τα noodles είναι φυσικά μέρος της καθημερινής δίαιτας των Ταϊλανδέζων συνδυασμένα με φρέσκα λαχανικά και κοτόπουλο. Άλλα συνηθισμένα πιάτα είναι τα κάρυ, οι καυτερές σαλάτες, τα ψάρια, οι σούπες, τα τηγανιτά και φυσικά τα ολόφρεσκα και γευστικότατα φρούτα. Αν η Ταϊλανδέζικη κουζίνα δεν σας γεμίζει το μάτι ή αν θέλετε μια αλλαγή, δυτικά πιάτα θα βρείτε σε όλα τα εστιατόρια που απευθύνονται σε ξένους.

Όσων αφορά την ασφάλεια για του φαγητό, επικρατεί ένας μεγάλος μύθος. Ότι δηλαδή είναι σίγουρο πως θα αρρωστήσεις και λίγα μόνο μέρη προσφέρονται για φαγητό. Η αλήθεια είναι πως η πιθανότητες για κάποια στοματική διαταραχή είναι αρκετές αλλά πέρα από μια διάρροια λίγων ημερών δύσκολα θα πάθετε κάτι πιο σοβαρό. Υπάρχουν κάποιοι κανόνες που είναι καλό να ακολουθούν οι ταξιδιώτες που σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία είναι υπερβολικοί ενώ κάποιοι άλλοι καλό είναι να τηρούνται αυστηρώς:

Το φαγητό στο δρόμο είναι ασφαλές, αρκεί να μαγειρεύεται εκείνη την ώρα μπροστά σου και να μην είναι μαγειρεμένο από πριν. Το ίδιο ισχύει και στα εστιατόρια, οπότε εστιατόρια με μπουφέ πρέπει να αποφεύγονται.
Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι επίσης ασφαλή και είναι κρίμα να μην τα δοκιμάσετε. Νερό πίνουμε μόνο από μπουκαλάκι που βρίσκουμε πανεύκολα παντού και όχι από τη βρύση. Το νερό που προσφέρουν στα εστιατόρια (όταν δεν είναι σε κλειστά μπουκάλια αλλά σε κανάτες) είναι σχεδόν πάντα ασφαλές αλλά αν έχουμε αμφιβολίες το αποφεύγουμε.
Ο πάγος υποτίθεται πρέπει να αποφεύγετε αλλά πλέον ο πάγος που έχουν τα μαγαζιά είναι αγοραστός και έχει φτιαχτεί από καθαρό νερό και δεν υπάρχει κίνδυνος.

[Προηγούμενη][Εισαγωγή][Επόμενη]

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Camping στην Ικαρία

Ελεύθερο camping στην Ικαρία
Το ελεύθερο κάμπινγκ στην Ικαρία έχει μακρά ιστορία. Το νησί εδώ και πολλά χρόνια προσελκύει κόσμο που είναι αρκετά χύμα και προτιμάει το ελεύθερο για τη φάση, τη φύση αλλά και για οικονομία. Το πιο γνωστό μέρος του νησιού για ελεύθερο camping (αλλά και από τα πιο γνωστά σε όλη την ελλάδα) είναι στο Να, στην παραλία αλλά και πιο πίσω στο φαράγγι του Χάλαρη, μέσα στη φύση. Το μέρος είναι πανέμορφο, έχει αρκετό χώρο αλλά μαζεύει και πολύ κόσμο. Τα τελευταία χρόνια πολλά ακούγονται και γίνονται με τους γκρούβαλους (έτσι έχουν ονομάσει οι Ικαριώτες αυτούς που κάνουν ελεύθερο στο Να). Κάποιοι από τους κατασκηνωτές δεν σέβονται τη φύση αλλά ούτε και το νησί και τους κατοίκους του και έχουν γίνει φασαρίες σε πανηγύρια κτλ. Από την άλλη κάποιοι που έχουν οικονομικά οφέλη (ιδιοκτήτες ξενοδοχείων κτλ) δεν βλέπουν πια με καλό μάτι τους “τσαμπατσίδες” και επιθυμούν το διωγμό τους. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα γίνονται όλο και περισσότερα πεσίματα από την αστυνομία με σκοπό τον διωγμό τους. Παρόλα αυτά το μέρος παραμένει ένας υπέροχος τόπος για ελεύθερο camping (αν δεν σας πειράζει η πολυκοσμία). Πάντα όμως να γίνεται με σεβασμό προς τη φύση και τους κατοίκους.
Οργανωμένο camping στην Ικαρία
Οργανωμένο κάμπινγκ στο νησί δεν υπάρχει. Υπήρχε κάποτε ένα στον Αρμενιστή αλλά ήταν τελείως χύμα και τελικά έκλεισε πριν από αρκετά χρόνια (2002-03 νομίζω).
Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

Απορίες για ταξίδι/διακοπές στην Ταϊλάνδη; Οι απαντήσεις εδώ


Η Ταϊλάνδη αποτελεί έναν από τους πιο συνηθισμένους εξωτικούς προορισμούς και κάθε χρόνο δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες. Παρ’όλα αυτά για κάποιους ακόμη φαντάζει ως μακρινός και μυστηριώδης προορισμός, προκαλεί απορίες πάνω σε βασικά θέματα και ανησυχίες, πολλές φορές αβάσιμες. Αυτές είναι οι απαντήσεις σε κάποιες από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις που αφορούν την Ταϊλάνδη που πολλές φορές μου έχουν απευθύνει προσωπικά ή έχω διαβάσει στο internet. Ελπίζω να σας βοηθήσει να αποφασίσετε να πραγματοποιήσετε και να οργανώσετε ένα ταξίδι στη μαγευτική αυτή χώρα.

Οι απαντήσεις βασίζονται στην προσωπική μου εμπειρία μετά από 3,5 μήνες που πέρασα στην Ταϊλάνδη, σε γνώμες άλλων ταξιδιωτών που έτυχε να συζητήσουμε καθώς και από άλλες πηγές όπως websites και ταξιδιωτικοί οδηγοί.

1. Θα πάω στην Ταϊλάνδη τον τάδε μήνα, είναι καλή εποχή; Πως θα είναι ο καιρός; Να το αναβάλω για άλλη περίοδο;
2. Να πάω οργανωμένα με group ή ανεξάρτητα;
3. Που να μείνω, να κλείσω από πριν; Εκεί θα βρω ξενοδοχείο;
4. Χρειάζομαι Visa;
5. Πόσο καιρό να κάτσω;
6. Έχω 15 μέρες, να το συνδυάσω και με Καμπότζη και Βιετνάμ;
7. Πόσο κοστίζουν τα αεροπορικά; Πόσα λεφτά χρειάζομαι για 10 μέρες;
8. Πόσα λεφτά θα χρειαστώ για...
9. Που να αλλάξω λεφτά, έχουν τράπεζες και ATM;
10. Έχω ακούσει πως σίγουρα θα με κλέψουν, μπορεί και να με σκοτώσουν, είναι αλήθεια;
11. Χρειάζομαι εμβόλια, φάρμακα, πανοπλία;
12. Πως θα μετακινούμε, έχουν αυτοκίνητα;
13. Φαγητό θα βρίσκω ή θα πεθάνω της πείνας; Είναι ασφαλές;
14. Που να πάω, τι να δω; Koh Samui ή Phuket;
15. Θα βρω ένα μυστικό νησί όπως αυτό στην “Παραλία”;
16. Γαμώ τις γκόμενες μου ’παν πως έχει, θα γ**** κάθε μέρα, ε;
17. Ναρκωτικά πολλά, τσάμπα και ελεύθερα, έτσι;
18. Τι να πάρω μαζί μου;
19. Τα κινητά πιάνουν, internet θα βρω;

Αν έχετε άλλες απορίες ή θέλετε περαιτέρω διευκρινήσεις, μπορείτε να αφήσετε σχόλιο ή να στείλετε e-mail.

Απορίες για ταξίδι/διακοπές στην Ταϊλάνδη; Οι απαντήσεις εδώ (μέρος 1)



1. Θα πάω στην Ταϊλάνδη τον τάδε μήνα, είναι καλή εποχή; Πως θα είναι ο καιρός; Να το αναβάλω για άλλη περίοδο;
2. Να πάω οργανωμένα με group ή ανεξάρτητα;
3. Που να μείνω, να κλείσω από πριν; Εκεί θα βρω ξενοδοχείο;
4. Χρειάζομαι Visa;
5. Πόσο καιρό να κάτσω;
6. Έχω 15 μέρες, να το συνδυάσω και με Καμπότζη και Βιετνάμ;

1. Θα πάω στην Ταϊλάνδη τον τάδε μήνα, είναι καλή εποχή; Πως θα είναι ο καιρός; Να το αναβάλω για άλλη περίοδο;

Η Ταϊλάνδη είναι μια χώρα με έκταση 4 φορές μεγαλύτερη της Ελλάδας, παραθαλάσσια και ορεινή και σαν να μην έφτανε αυτό, η ποικιλομορφία του εδάφους χωρίζει τη χώρα σε διαφορετικές κλιματολογικές ζώνες ανά εποχή. Δεν υπάρχει ιδανικό διάστημα για όλα τα μέρη της χώρας συγχρόνως.

Ο βασικός κανόνας λέει:

  • Νοέμβρης-Φεβρουάριος είναι η ιδανικότερη εποχή, είναι ο χειμώνας τους, οι θερμοκρασίες έχουν πέσει και οι βροχές έχουν σταματήσει. Αυτή η περίοδος είναι και η high season. Στα βόρεια όμως της χώρας, θα κάνει αρκετό κρύο, ειδικά τα βράδια.
  • Φεβρουάριος-Μάιος είναι η ζεστή περίοδος. Οι θερμοκρασίες στα κεντρικά κυρίως της χώρας ανεβαίνουν πάνω από τους 40C κάνοντας οποιαδήποτε δραστηριότητα δύσκολη. Αντίθετα στο βορρά δεν είναι τόσο άσχημα γιατί είναι πιο ζεστά απ’ότι το χειμώνα, ενώ στο νότο και κυρίως στα παραλιακά μέρη, το αεράκι από τη θάλασσα κρατά την θερμοκρασία σε λογικά επίπεδα.
  • Μάιος-Οκτώβρη, πάρτε ένα καλό αδιάβροχο και να είστε προετοιμασμένοι, αφού είναι η περίοδος των μουσσώνων. Άλλοτε οι βροχές είναι μια απογευματινή μπόρα και άλλοτε βρέχει χωρίς σταματημό για μέρες. Είναι λίγο απρόβλεπτη η κατάσταση. Στο νότο, εκεί που θα κατευθυνθούν όσοι αναζητούν παραλίες, στη δυτική μεριά οι βροχοπτώσεις είναι πιο έντονες κυρίως μεταξύ Απριλίου-Οκτωβρίου, ενώ στην ανατολική μεταξύ Σεπτέμβρη-Δεκέμβρη.

Στην ερώτηση αν θα πρέπει να ακυρώσει κάποιος το ταξίδι λόγω του καιρού, η απάντηση είναι ναι, μόνο αν έχει κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό του για το ταξίδι του και πιστεύει πως ο καιρός θα του το χαλάσει. Αν είναι λίγο ευέλικτος μπορεί κάλλιστα να διαμορφώσει το ταξίδι με παράγοντα και τον καιρό που θα επικρατεί.

2. Να πάω οργανωμένα με group ή ανεξάρτητα;

Η τουριστική ανάπτυξη της Ταϊλάνδης είναι τέτοια που ο ανεξάρτητος ταξιδιώτης δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Παντού υπάρχουν ξενοδοχεία όλων των τύπων και για όλα τα βαλάντια, το ίδιο και εστιατόρια. Σε κάθε γωνία (στα τουριστικά μέρη) υπάρχουν ταξιδιωτικά γραφεία που οργανώνουν εκδρομές και δραστηριότητες, κλείνουν αεροπορικά εισιτήρια κτλ, τα ταξί και τα tuk tuk οργώνουν τους δρόμους, οι Ταϊλανδοί μιλούν αγγλικά σε ικανοποιητικό επίπεδο ενώ η χώρα είναι απόλυτα ασφαλής. Με ένα ταξιδιωτικό οδηγό από τους πολλούς που κυκλοφορούν, μπορεί οποιοσδήποτε από μόνος του να οργανώσει το ταξίδι του πανεύκολα, έχοντας απόλυτη ελευθερία κινήσεων και αποφασίζοντας ο ίδιος το τι θέλει να κάνει και να δει. Είναι τρομερό το πόσο εύκολο είναι το ταξίδι στην Ταϊλάνδη, σε σημείο απογοήτευσης γιατί το περιμένεις πιο περιπετειώδες!

Βεβαίως αν κάποιος θέλει οπωσδήποτε να πάει οργανωμένα, τα ταξιδιωτικά γραφεία στην Ελλάδα έχουν πολλά διαφορετικά πακέτα για τη χώρα της Ταϊλάνδης για να επιλέξει ο καθένας αυτό που θέλει.

3. Που να μείνω, να κλείσω από πριν; Εκεί θα βρω ξενοδοχείο;

Πολλοί ανησυχούν για το αν θα βρουν δωμάτιο της αρεσκείας τους και αν θα πρέπει να το έχουν κλείσει από πριν μέσω internet ρισκάροντας έτσι να μην είναι τελικά αυτό που περιμένουν και ακριβοπληρώνοντας το μερικές φορές. Πέρα από την υψηλή τουριστικά περίοδο, σε κάποια πολύ τουριστικά μέρη, το να έχεις κλείσει από πριν δεν είναι απαραίτητο. Υπάρχει τέτοια πληθώρα επιλογών που πάντα κάποιο κατάλυμα θα υπάρχει για να μείνετε. Από guesthouses ή ξύλινα huts των λίγων ευρώ, μέχρι πολυτελή ξενοδοχεία των εκατοντάδων ευρώ η βραδιά.
Επίσης όταν εμφανίζεστε αυτοπροσώπως συνήθως η τιμή πέφτει αφού δέχεται και παζάρια (για τα οικονομικά καταλύματα) και γίνονται προσφορές (στα ακριβά). Αν θέλετε να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο από πριν ξεκινήσετε και θέλετε να τα βρείτε όλα έτοιμα ή δεν θέλετε να ξοδέψετε ούτε λεπτό στο ψάξιμο δωματίου, τότε καλύτερο θα ήταν να έχετε κλείσει από πριν.

Όταν ψάχνετε για δωμάτιο, συνήθως όταν φτάσετε σε ένα νέο μέρος, θα σας περικυκλώσουν ντόπιοι που θα θέλουν να σας πάνε “σε ένα καλό ξενοδοχείο που ξέρουν”, στο guesthouse του ξαδέρφου τους κτλ. Φυσικά ο μόνος λόγος που “σφάζονται” να σας εξυπηρετήσουν είναι η προμήθεια που παίρνουν για κάθε τουρίστα που οδηγούν σε κάποιο ξενοδοχείο. Πολλές φορές μάλιστα δεν θα διστάσουν να σας πουν πως το ξενοδοχείο που θέλετε να πάτε ή έχετε ήδη κλείσει είναι κλειστό, βρώμικο, μακριά για να σας πάνε αυτοί στο δικό τους. Συνήθως αυτοί που ακολουθούν τέτοιες τακτικές είναι οι οδηγοί των ταξί και των tuk tuk ενώ τα ξενοδοχεία που συνεργάζονται μαζί τους είναι συνήθως (αλλά όχι πάντα) μέτρια και υπερτιμημένα.

4. Χρειάζομαι Visa;

Αν έχεις την ελληνική υπηκοότητα (ή κάποια άλλη από τις 28 της λίστας), κατά την άφιξη σου χορηγείται μια άδεια εισόδου που αντικαθιστά τη visa και επιτρέπει την παραμονή σου στην Ταϊλάνδη για 30 ημέρες. Αν θέλετε να μείνετε παραπάνω μπορείτε να βγείτε από τη χώρα και να ξαναμπείτε για να σας χορηγηθεί εκ νέου τέτοια άδεια για άλλες 30 μέρες (η διαδικασία αυτή είναι γνωστή ως visa-run). Διαφορετικά μπορείτε να βγάλετε εύκολα την τουριστική visa με διάρκεια 60 ημερών η οποία στην πρεσβεία της Ταϊλάνδης στην Αθήνα κοστίζει 25 ευρώ.

5. Πόσο καιρό να κάτσω;

Η ερώτηση που πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου είναι “Πόσο καιρό μπορώ να κάτσω;”! Αυτό εξαρτάται από τον καθένα. Αν θες να δεις όλη τη χώρα, υπολόγισε 3-6 μήνες, αν θες να δεις τα βασικά αξιοθέατα και να περάσεις και λίγο χρόνο στις παραλίες υπολόγισε 1 μήνα. Αν δεν έχει τόσο χρόνο στη διάθεση σου, κάνε την αρχή με 15 μέρες και σχεδόν σίγουρα θα επιστρέψεις.

Η Ταϊλάνδη και η Ασία γενικότερα θέλουν χρόνο. Μην προσπαθήσεις να δεις τα πάντα σε μικρό χρονικό διάστημα. Αν δεν έχεις τον απαραίτητο χρόνο, θυσίασε μερικά μέρη και μείνε παραπάνω σε κάποια άλλα. Η χώρα αυτή διαφέρει τόσο από τις Ευρωπαϊκές χώρες που έχουμε συνηθίσει οι περισσότεροι και για να την κατανοήσεις πρέπει να περάσεις αρκετό χρόνο παρατηρώντας την. Παρατηρώντας τη ζωή να κυλάει γύρω σου, τους ανθρώπους και τις συνήθειες τους, τη φύση, τις πόλεις. Δώσ’ της τον χρόνο που απαιτεί και θα σε ανταμείψει. Και μάλιστα πολύ περισσότερο απ’ ότι αν καταφέρεις να δεις όλα τις τα αξιοθέατα σε μια επίσκεψη λίγων ημερών.

6. Έχω 15 μέρες, να το συνδυάσω και με Καμπότζη και Βιετνάμ;

Η Ταϊλάνδη από μόνη της έχει έκταση περίπου όσο η Ελλάδα, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Σερβία μαζί. Επίσης έχει τόσα διαφορετικά πράγματα να προσφέρει στον επισκέπτη της, παρθένες παραλίες, τροπικά δάση, ποτάμια, μνημεία, βουνά, ναούς που σε 10-15 μέρες (το χρονικό διάστημα που ταξιδεύουν οι περισσότεροι) προλαβαίνεις να πάρεις μόνο μια μικρή ιδέα. Η γνώμη μου είναι πως καλύτερα να μείνεις σε μια χώρα και να δεις όσο το δυνατόν περισσότερα παρά να προσπαθήσεις να τα δεις όλα με τη μια και στο τέλος να μην έχεις πάρει μυρωδιά από την κάθε χώρα.

[Εισαγωγή][Επόμενη]

Σάββατο 9 Αυγούστου 2008

Impression Liu Sanjie – Μια μικρή τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων


Χτες, Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008, μαζευτήκαμε το μεσημέρι με κάποιους φίλους και παρακολουθήσαμε την τελετή έναρξης των 29ων Ολυμπιακών Αγώνων, αυτών του Πεκίνου. Το θέαμα δεν μας απογοήτευσε καθόλου. Οι Κινέζοι ήταν προετοιμασμένοι και πρόσφεραν στους εκατομμύρια θεατές και τηλεθεατές ένα μοναδικό υπερθέαμα. Όλος ο κόσμος ήξερε κατά βάθος πως οι Κινέζοι δεν θα μας απογοητεύσουν, σε αυτόν τουλάχιστον τον τομέα. Εγώ ήμουν σίγουρος εδώ και πολύ καιρό και είχα ένα λόγο παραπάνω να το πιστεύω.

Yangshuo 01Όταν πέρυσι το χειμώνα ταξίδευα στην Κίνα, βρέθηκα με κάποιους φίλους και στην επαρχία Guangxi, στο νότιο μέρος της χώρας. Η επαρχία είναι γνωστή για τους εντυπωσιακούς ορυζώνες, τις σκεπαστές γέφυρες και τον μαγευτικό ποταμό Li με τους ασβεστολιθικούς βράχους να υψώνονται εκατέρωθεν του. Εκεί λοιπόν βρεθήκαμε και στη μικρή πόλη Yangshuo που αν και μικρή είναι ιδιαιτέρως τουριστική λόγω της γραφικότητας του κέντρου της αλλά και της πανέμορφης φύσης στα περίχωρα της.

Yangshuo 02Πολλοί είναι οι τρόποι να γεμίσεις τις μέρες σου στο Yangshuo. Εμάς οι αγαπημένες μας ασχολίες ήταν οι βόλτες στα λιθόστρωτα δρομάκια στο κέντρο, περπάτημα στα πάρκα χαζεύοντας του γέροντες να παίζουν Xiangqi (Κινέζικο σκάκι) και χαρτιά, ποδηλατάδες γύρω από την πόλη και ανάβαση σε λόφους για να απολαύσουμε τη θέα, βόλτα με σχεδία στον ποταμό Li και άλλα.

Όσο ήμασταν εκεί, άλλοι ταξιδιώτες που γνωρίσαμε μας είπαν πως δεν πρέπει με τίποτα να χάσουμε το show που λαμβάνει χώρα στην περιοχή, με την ονομασία “Impression Liu Sanjie”. Αυτό μας το επιβεβαίωσε και ο κ.Wei Yangshuo 09 στο guesthouse oπου μέναμε αλλά όλοι αρνήθηκαν να μας δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες, για να μας βρει απροετοίμαστους, όπως μας είπαν. Την τελευταία μας μέρα, πριν φύγουμε από το Yangsuo, είχαμε ζητήσει από τον κ.Wei να μας κλείσει εισιτήρια για την παράσταση τα οποία στοίχιζαν Υ150 (περίπου 15ευρώ) μαζί με τη μεταφορά στον χώρο της παράστασης και εκείνη τη στιγμή μας φάνηκαν κάπως τσιμπημένα (για τα δεδομένα της Κίνας).

Γύρω στις 7 παρά το απόγευμα, την ώρα που σκοτείνιαζε ήρθε και μας πήρε ένα βανάκι από το guesthouse και αφού διασχίσαμε την πόλη αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε. Μας πήγε και μας άφησε σε ένα μέρος και μας έβαλαν μέσα σε μια αίθουσα που έμοιαζε με μικρό θέατρο. Αυτός είναι ο χώρος της παράστασης αναρωτηθήκαμε; Να κάτσουμε στις θέσεις; Δεν μας εξήγησε κανείς. Άρχισε να φτάνει κι άλλος κόσμος και όταν τελικά φτάσαμε τα 20 περίπου άτομα, μας λέει κάποιος ακολουθήστε με και βγαίνουμε πάλι έξω αρχίζοντας να περπατάμε πίσω του. Σιγά σιγά ο κόσμος γύρω μας αυξανόταν και φτάσαμε σε μια μεγάλη υπαίθρια είσοδο και ο τύπος μας είπε να ακολουθήσουμε τον κόσμο, που πλέον ήταν εκατοντάδες. Αφού προχωρήσαμε αρκετά, φτάσαμε στον χώρο της παράστασης. Εκεί καταλάβαμε πως θα ακολουθούσε κάτι μεγαλοπρεπές.

Ο χώρος των θεατών είναι αμφιθεατρικός, με θέσεις για 2000 ίσως άτομα και βλέπει όχι σε κάποια σκηνή αλλά στο ποτάμι. Το ελάχιστο φως αποκαλύπτει στο βάθος πίσω από το νερό τους μεγάλους βράχους που λειτουργούν ως φόντο. Βρήκαμε θέσεις και κάτσαμε και σιγά σιγά όλες οι θέσεις γεμίζουν. Μετά από αρκετή ώρα ανυπομονησίας το show ξεκινάει.

Yangshuo 03Το τι μεσολάβησε μέχρι το τέλος της παράστασης είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί με λόγια. Ένα συνεχές show με φώτα, μουσική, φωτιές, παραδοσιακές Yangshuo 06 ενδυμασίες και χορό, ακροβατικά και τραγούδι. Ένα show στο οποίο τα τεχνικά μέσα δεν είναι ο πρωταγωνιστής αλλά βοηθούν στον να αναδείξουν την παράδοση και την φυσική ομορφιά μέσα από την ιστορία αγάπης, μεταξύ μιας κοπέλας και ενός ψαρά. Και μπορεί από την ιστορία να μην καταλαβαίνεις τίποτα αλλά η παράσταση δεν σε αφήνει να βαρεθείς ούτε για μια στιγμή.

Yangshuo 04Η παράσταση έχει διάφορα τμήματα και πολλές εναλλαγές, από παραδοσιακό χορό, μέχρι 100άδες σχεδίες με αναμμένες δάδες να Yangshuo 07 φωτίζουν όλο το χώρο και τους 12 μεγαλειώδεις βράχους στο φόντο να αλλάζουν χρώματα και άποψη από τους φωτισμούς τους. Ο θίασος (αν μπορεί να ονομαστεί έτσι) αποτελείτε από 600 ντόπιους χωρικούς, η σκηνή είναι ένα μέρος του ποταμού μήκους 2 χιλιομέτρων ενώ όλο το show λαμβάνει χώρα στο νερό, είτε πάνω σε σχεδίες είτε σε εξέδρες, και συμπληρωματικά στις δυο όχθες του ποταμού.

Yangshuo 05Όταν η παράσταση τελείωσε είχαμε μείνει με το στόμα ανοιχτό και αδυνατούσαμε να σταυρώσουμε λέξη. Δεν έχω ξαναδεί τόσο εντυπωσιακό show αλλά συγχρόνως ήταν και από τις ομορφότερες εικόνες που έχω αντικρίσει γενικά. Το πρώτο πράγμα που είπαμε μεταξύ μας ήταν “Σκέψου τι θα κάνουν στους Ολυμπιακούς!”.

Από εκείνο το βράδυ λοιπόν περίμενα και αγωνιούσα για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Yangshuo 08Ήξερα ήδη πως ο δημιουργούς του “Impression Liu Sanjie” είναι ο Zhang Yimou, ένας μεγάλος Κινέζος σκηνοθέτης (Ήρωας, Τα Ιπτάμενα Στιλέτα και άλλα). Επίσης ήξερα πως ο Zhang Yimou έχει αναλάβει τις τελετές έναρξης και λήξεις. Και μπορεί το χτεσινό show να μην είχε μεγάλη σχέση με αυτό που εγώ είχα δει ζωντανά αλλά για μια ακόμα φορά κατάφερε να με εντυπωσιάσει, όπως και τους περισσότερους πως το παρακολούθησαν.

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Koh Chang, Andaman Sea, Thailand


Γράφοντας για το νησί αυτό, νιώθω πως προδίδω ένα μεγάλο μυστικό. Όχι δεν πρόκειται για κάποιον τροπικό παράδεισο που δεν ανακάλυψε ακόμα η τουριστική βιομηχανία, ούτε η βάση μιας μυστικής κοινότητας ταξιδευτών σαν αυτή που εμπνεύστηκε ο Alex Garland στο μυθιστόρημα του «Η Παραλία». Ή μήπως είναι λίγο και απ’τα δύο;

Koh Chang 01Πρωτοάκουσα για το νησί Koh Chang ένα ξενυχτισμένο βράδυ, προπαραμονή Χριστουγέννων 2007, διασχίζοντας την Κίνα με κατεύθυνση το Λάος, σε μια στάση του νυχτερινού λεωφορείου. Ζήτησα τσιγάρο από δυο Αυστριακούς και πιάσαμε την κουβέντα. Ξεκίνησαν από την Αυστρία οδικώς, διέσχισαν σε χρόνο ρεκόρ τις χώρες της κεντρικής Ασίας και το Θιβέτ και μετά από μια στάση λίγων εβδομάδων στο Λάος θα συνέχιζαν προς την Ταϊλάνδη και Koh Chang 16τον «παράδεισο» όπως μου είπαν. Εγώ έχοντας ήδη ταξιδεύσει για 2 μήνες στα νότια της Ταϊλάνδης και έχοντας επισκεφτεί τους περισσότερους μεγάλους προορισμούς, πίστευα πως θα μου πουν για κάποιο μέρος που είχα πάει. Αντί γι’αυτό όμως μου είπαν πως κατευθύνονται στο Koh Chang. Το μυαλό μου πήγε στο μεγάλο Koh Chang που βρίσκεται στον κόλπο της Ταϊλάνδης, κοντά στα σύνορα με την Καμπότζη. Είχα ακούσει ήδη ιστορίες για το νησί αυτό. Πρώτα από την αδερφή μου που είχε πάει το 2004 αλλά και από άλλους ταξιδιώτες που μου είχαν πει ότι πλέον δεν είναι το ήρεμο νησί του παρελθόντος αφού η ανάπτυξη έφτασε και εκεί, χτίζονται μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και προορίζεται να γίνει το νέο Phuket. Όμως και πάλι έκανα λάθος. Οι Αυστριακοί μιλούσαν για το μικρό Koh Chang, αυτό που βρίσκεται από την άλλη μεριά της χώρας, στην Andaman Sea, μια ανάσα από τη Βιρμανία. Δεν μίλησαν πολύ για αυτό, αυτό που θυμάμαι είναι να μου λένε για λίγο κόσμο, αργούς ρυθμούς ζωής, αιώρες και η απουσία δρόμων και αυτοκινήτων.

Koh Chang 02Fast forward...3,5 μήνες μετά. Έχω ταξιδέψει ήδη σε όλες τις χώρες τις ηπειρωτικής νοτιοανατολικής Ασίας και βρίσκομαι για άλλη μια φορά στην Bangkok. Χαιρετώ κάποιους φίλους που είχα γνωρίσει πριν μήνες στην βόρειο Ταϊλάνδη και συμπέσαμε πάλι αφού αυτοί πέταγαν για πίσω, 1 Καναδός και 2 Ελβετίδες και μένω πάλι μόνος μου. Έχω όμως πάρει ήδη την μεγάλη απόφαση και έτσι κλείνω εισιτήριο επιστροφής για Αθήνα. Η πτήση μου είναι σε 12 περίπου μέρες και όπως είχα αποφασίσει προ πολλού, προτού γυρίσω πίσω θα πέρναγα καμιά δεκαριά μέρες σε κάποιο νησί της Ταϊλάνδης για να ηρεμίσω και να προετοιμαστώ για την επιστροφή μου στην Ελλάδα. Ψάχνοντας λοιπόν στον ταξιδιωτικό οδηγό μου, πέφτω πάνω στο Koh Chang. Ο οδηγός λέει πως είναι γαλήνιο νησί με όχι πολύ ωραίες θάλασσες αλλά εγώ θυμάμαι τα λόγια των Αυστριακών και παίρνω την απόφαση να πάω εκεί.

Koh Chang 15Το να φτάσεις στο Koh Chang δεν είναι δύσκολο. Ευτυχώς δεν υπάρχουν τουριστικά λεωφορεία από τον Koh San road (που άλλωστε τα απεχθάνομαι και δεν τα συνιστώ) που να πηγαίνουν εκεί. Ταξί ως το Southern bus station (το οποίο έχει μεταφερθεί πολύ έξω από την πόλη και δεν είναι εύκολο να πας με συγκοινωνία) από εκεί Koh Chang 14λεωφορείο ως την Ranong (350baht, 2η θέση). Αν μάλιστα προνοήσεις και πάρεις το λεωφορείο των 9μμ που φτάνει στις 6 περίπου το πρωί, δεν χάνεις και τη μέρα στο ταξίδι. Το λεωφορείο που πήρα ήταν γεμάτο και όπως συνήθως ήμουν ο μόνος ξένος. Μετά από 9,5 ώρες ταξίδι, 2 στάσεις, και λίγες ώρες άβολου ύπνου έφτασα στη Ranong. Εκεί βρήκα το sawngthaew που πάει στην προβλήτα, όπου έπρεπε να περιμένω μέχρι τις 9.30 που έφευγε η βάρκα για το νησί. Εκτός από εμένα ήταν και καμιά 10αριά άλλοι ταξιδιώτες.

Koh Chang 21Μετά από 1 ώρα περίπου στη βάρκα, φτάνουμε στο κατάφυτο νησί και αρχίζουμε να σταματάμε στην μια παραλία μετά την άλλη, κάνοντας στάσεις για να κατέβει ο κόσμος αλλά και για να ξεφορτώσουμε πράγματα. Φτάνοντας στην τρίτη παραλία (αργότερα έμαθα πως είναι η Long Beach, η μεγαλύτερη του νησιού) σταματήσαμε για να κατέβουν 2 άγγλοι. Ρίχνω μια ματιά στην παραλία, ρίχνω μια ματιά και στο νερό της θάλασσας και παίρνω την απόφαση να κατέβω. Koh Chang 13Πετάω τα παπούτσια μου στην παραλία και πηδάω από την βάρκα στο νερό (φυσικά προβλήτα δεν υπάρχει), μου δίνουν και το backpack μου στον ώμο και έτσι μέσα σε 14 ώρες έχω μεταφερθεί από την χαοτική Bangkok σε μια λευκή παραλία, που τα δέντρα φτάνουν μέχρι την άμμο, δίπλα στα γαλαζοπράσινα νερά.

Koh Chang 03Το να βρω ένα bungalow να μείνω δεν ήταν ούτε αυτό δύσκολο. Πίσω από την παραλία, κρυμμένα μέσα στα δέντρα υπάρχουν αρκετά guesthouses και παρ’όλο που πλησίαζε το τέλος της σεζόν και όλα κλείνουν (η περιοχή αυτή είναι η πιο βροχερή της Ταϊλάνδης, Koh Chang 12οπότε φαντάζεστε τι γίνεται κατά τους μουσώνες), κάποια ήταν ακόμη ανοιχτά. Κοίταξα 2-3 και τελικά πήρα ένα μικρό ξύλινο bungalow στο “Sunset Bungalows” μέσα στα δέντρα. Ένα κρεβάτι, με κουνουπιέρα, με μπάνιο μέσα και βεραντούλα με αιώρα που κοιτάει μέσα από τα δέντρα τη θάλασσα στα 30 μέτρα και ηλεκτρικό από γεννήτρια από τις 7 έως τις 10.30 το βράδυ για 200baht. Χρειάζεσαι κάτι παραπάνω;

Koh Chang 20Άφησα τα πράγματα στο bungalow και κατέβηκα στο εστιατόριο του guesthouse που είναι πάνω στην αμμουδιά. Έφαγα ένα καλό πρωινό και έκατσα με την κυρία Lek, την γλυκύτατη ιδιοκτήτρια και μιλάγαμε. Λειτουργεί μαζί με τον σύζυγο της τα bungalows εδώ και 12 χρόνια μου είπε και έχουν φτάσει τώρα να έχουν 18 αλλά δεν θέλει παραπάνω γιατί δεν θέλει να δουλεύει πολύ, προτιμάει να παίζει beach volley με τους επισκέπτες της. Koh Chang 19Μου έδειξε όλο υπερηφάνεια και συγκίνηση ένα φωτογραφικό album που της έφτιαξαν κάποιοι από τους επισκέπτες της και καθώς το ξεφύλλιζα μου εξηγούσε από που είναι ο καθένας. Το album ήταν από 6 ή 7 χρονιές συνολικά και τα πρόσωπα των επισκεπτών επαναλαμβάνονταν, ελαφρώς αλλαγμένα. Μου εξήγησε πως ο περισσότερος κόσμος που πάει στο νησί, μένει για πολύ καιρό και μετά ξαναγυρίζει κάθε χρόνο. Όπως οι φίλοι μου οι Αυστριακοί σκέφτηκα. Μετά από αρκετή ώρα που καθόμουν με την κυρία Lek και αφού γνώρισα και τον σύζυγο της τον κύριο Moo, πήγα για μια γρήγορη βουτιά στη θάλασσα. Μπορεί τα νερά να μην είναι τα πιο διαυγή που θα βρεις, αλλά όταν έχεις μια παραλία μήκους 3km μόνο για πάρτη σου, δεν μπορείς παρά να νιώθεις ιδιαίτερα. Γύρισα στο σπιτάκι μου και την έπεσα για ύπνο στην αιώρα με το θρόισμα των φύλλων και το τιτίβισμα των πουλιών να με νανουρίζει.

Koh Chang 17Την ώρα που έδυε ο ήλιος κατέβηκα στην παραλία για να απολαύσω το υπέροχο ηλιοβασίλεμα, όπου ο ήλιος πέφτει στην θάλασσα ακριβώς μπροστά σου, ενώ για αρκετή ώρα μετά εντυπωσιακοί χρωματισμοί εναλλάσσονται στον ουρανό. Κάπου εκεί όμως ξεκίνησε η βροχή, σημάδι των μουσώνων που έρχονται και έτσι έτρεξα στο κομμάτι του εστιατορίου που είναι σκεπασμένο. Εκεί γνώρισα τον Phil και τον Gabe, Καναδοί και οι δύο. Ο πρώτος είναι στο νησί εδώ και 4 μήνες και είναι η πέμπτη φορά που έρχεται ενώ του Gabe είναι η δεύτερη φορά και έχει ήδη κάτσει 1 μήνα. Φάγαμε και κάτσαμε και μιλάγαμε πίνοντας μπύρες Chang, ενώ ο Phil που φάνηκε να έχει μια αδυναμία στο Ταιλανδέζικο χόρτο, κάπνισε αρκετά. Η ώρα πέρασε και γύρω στις 10.30 που ήταν η ώρα να σβήσουν τα φώτα η κυρία Lek μας έφερε μερικά κεράκια, άφησε τα κλειδιά στον Phil για να κλειδώσει την κουζίνα όταν τελειώσουμε και πήγε για ύπνο. Η βροχή είχε σταματήσει και ο ουρανός είχε πάλι φωτίσει από τα αστέρια αλλά και από τις αστραπές που φαίνονταν στον ορίζοντα, πάνω από τα ψαράδικα με τους μεγάλους προβολείς που ψαρεύουν στα ανοιχτά.

Koh Chang 04Οι επόμενες μέρες κύλησαν τόσο ήρεμα όσο και η πρώτη. Πρωινό στο εστιατόριο, καμιά βόλτα στην παραλία και βουτιά στη θάλασσα, άραγμα και διάβασμα είτε στην αιώρα είτε στο εστιατόριο και το βράδυ φαγητό, μπύρες και κουβεντούλα. Γνώρισα και τους υπόλοιπους «μόνιμους» ταξιδιώτες του guesthouse, ένα ζευγάρι από τη Γερμανία και μια κοπέλα από το Βέλγιο. Στη συνέχεια ήρθαν και έφυγαν ένα ζευγάρι από την Αγγλία, μια παρέα Γερμανών που ήρθαν να κάνουν καταδύσεις, ο Chris, ένας 67χρονος Καναδός που μας έλεγε ιστορίες για την Bangkok και το Koh Samui 20 χρόνια πριν και κάποιοι ακόμη.

Koh Chang 05Καμιά φορά έκανα και καμιά βόλτα στο νησί. Όπως προανέφερα δεν υπάρχουν αυτοκίνητα και συνεπώς ούτε δρόμοι. Υπάρχει ένα βασικό μονοπάτι (τσιμεντένιο) που πάει από την παραλία που έμενα έως την «διασταύρωση»Koh Chang 06 που είναι και το κέντρο του «οικισμού» (λίγα σπίτια και 2 μαγαζάκια με τα βασικά) αλλά τα υπόλοιπα είναι μονοπάτια μέσα στη ζούγκλα. Περπάτησα και πήγα να δω τις άλλες παραλίες του νησιού, αυτές βόρεια από τη Long Beach αλλά και νότια, στους κόλπους Ao Kai Tao και Ao Siad. Περπάτησα και μέχρι το σταυροδρόμι για να αγοράσω μπαταρίες από το μαγαζάκι.

Koh Chang 08Από την μέρα που αποφάσισα να πάω στο Koh Chang, το πλάνο στο μυαλό μου ήταν να μοιράσω τις μέρες, και να κάτσω τις μισές εκεί και τις άλλες μισές να πάω σε ένα άλλο νησί που είναι εκεί κοντά, το Koh Phayam, το οποίο λένε πως είναι επίσης όμορφο αλλά πιο ανεπτυγμένο. Koh Chang 09 Από την τέταρτη μέρα και μετά, κάθε βράδυ έλεγα στα παιδιά πως «αύριο μάλλον θα φύγω για το Koh Phayam». Η απάντηση που πήρα από τον Phil το πρώτο βράδυ ήταν «Τι να πας να κάνεις εκεί, εκεί έχουν αυτοκίνητα!». Οι μέρες πέρναγαν και εγώ κάθε μέρα θα έφευγα. Ποτέ όμως δεν κατάφερα να το πραγματοποιήσω. Αυτό το μέρος σε μαγεύει και δύσκολα το εγκαταλείπεις. Koh Chang 07Την 6η μέρα πραγματικά ξύπνησα νωρίς το πρωί και σχεδόν ετοίμασα τα πράγματα μου. Μετά όμως αποφάσισα να πάω για βουτιά στη θάλασσα και εκεί είναι που συνειδητοποίησα πως το σχέδιο να φύγω από το νησί αυτό για κάποιο άλλο έπρεπε να εγκαταλειφθεί. Koh Chang 11Το αξιοσημείωτο είναι πως την ίδια μέρα, αργότερα το μεσημέρι, εκεί που καθόμουν στο εστιατόριο και έγραφα, ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά μου η Lisa, μια Αμερικανίδα που ταξιδέψαμε μαζί σε όλο το Λάος και τη Βιρμανία και η οποία μόλις είχε γυρίσει από το Βιετνάμ και χωρίς να ξέρει σε ποια παραλία μένω και ούτε καν αν είμαι ακόμα στο νησί, ήρθε και με βρήκε.

Koh Chang 18Περάσαμε και τις επόμενες μέρες στο μικρό αυτό νησί με τον ίδιο τρόπο και τελικά την 10η μέρα, είχε έρθει η ώρα να φύγουμε, μιας και οι δυο έπρεπε να επιστρέψουμε στην Bangkok για τις πτήσεις μας. Χαιρετήσαμε τους ανθρώπους που κάναμε παρέα όλες αυτές τις μέρες, ντόπιους και ξένους και ανεβήκαμε στη βάρκα. Η τελευταία κουβέντα που μου είπε ο Phil ήταν, «το ξέρω πως θα ξανάρθεις, αλλά μην το πεις σε πολύ κόσμο». Νιώθω πως τον πρόδωσα λίγο. Σύντομα όλοι θα έφευγαν, αφού τα bungalows σε όλο το νησί θα έκλειναν και οι περισσότεροι κάτοικοι θα μεταφερόντουσαν στην ηπειρωτική Ταϊλάνδη. Τελευταία εικόνα πίσω καθώς η βάρκα έβγαινε προς τα ανοιχτά, ο κύριος Moo και η κυρία Lek να έχουν βγει στην παραλία και να μας αποχαιρετούν.